គំនិតខ្លី


ព្រះមិនមានអ្វីប្រឆាំងនឹងអ្នកទេ

045 ព្រះគ្មានអ្វីប្រឆាំងនឹងអ្នកទេចិត្តវិទូម្នាក់ឈ្មោះ Lawrence Kolberg បានបង្កើតការសាកល្បងដ៏ទូលំទូលាយមួយដើម្បីវាស់ភាពចាស់ទុំនៅក្នុងវិស័យនៃហេតុផលខាងសីលធម៌។ លោកបានសន្និដ្ឋានថាអាកប្បកិរិយាល្អដើម្បីចៀសវាងការដាក់ទណ្ឌកម្មគឺជាទម្រង់នៃការលើកទឹកចិត្តទាបបំផុតក្នុងការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ តើយើងគ្រាន់តែផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយារបស់យើងដើម្បីជៀសវាងការដាក់ទណ្ឌកម្មឬ?

តើនេះជាអ្វីដែលការប្រែចិត្តរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទមើលទៅ? តើគ្រីស្ទសាសនាគ្រាន់តែជាមធ្យោបាយមួយក្នុងការស្វែងរកការអភិវឌ្ឍខាងសីលធម៌ទេ? គ្រិស្ដសាសនិកជាច្រើនមានទំនោរជឿថាភាពបរិសុទ្ធគឺដូចគ្នានឹងភាពគ្មានបាបដែរ។ ខណៈពេលដែលនេះមិនខុសទាំងស្រុងវាមានគុណវិបត្តិដ៏ធំមួយនៅក្នុងទស្សនៈនេះ។ ភាពបរិសុទ្ធមិនមែនជាអវត្តមាននៃអ្វីនោះទេដែលជាអំពើបាប។ ភាពបរិសុទ្ធវត្តមាននៃអ្វីដែលធំជាងនេះពោលគឺការចូលរួមក្នុងជីវិតរបស់ព្រះ។ និយាយម៉្យាងទៀតវាអាចលាងសំអាតអំពើបាបរបស់យើងទាំងអស់ហើយបើទោះបីជាយើងទទួលបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើវា (ហើយនោះគឺជារឿងដ៏ធំមួយ "បើ" ចាប់តាំងពីគ្មាននរណាម្នាក់ក្រៅពីព្រះយេស៊ូបានធ្វើវា) យើងនឹងនៅតែបាត់បង់ នៅលើជីវិតគ្រីស្ទានពិត។

ការប្រែចិត្តពិតប្រាកដមិនមាននៅក្នុងការងាកចេញពីអ្វីមួយនោះទេប៉ុន្តែនៅក្នុងការងាកទៅរកព្រះដែលស្រឡាញ់យើងហើយដែលបានប្តេជ្ញាចិត្តជារៀងរហូតដើម្បីនាំយើងនូវភាពពេញលេញសេចក្តីអំណរនិងសេចក្តីស្រឡាញ់នៃជីវិតរស់រវើករបស់ព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រានិងចែករំលែកនូវបរិសុទ្ធ។ វិញ្ញាណ។ ងាកទៅរកព្រះគឺដូចជាការបើកភ្នែករបស់យើងដោយបើកពន្លឺ ...

អានបន្ថែម➜

ប្រវត្តិនៃលោកជេរេមី

១៤៨ រឿងដោយជែមមីជែរីមីកើតមកមានរាងខូចសតិយឺតនិងមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដែលមិនអាចព្យាបាលបានដែលបានសម្លាប់ជីវិតវ័យក្មេងរបស់គាត់យឺត ៗ ។ ទោះយ៉ាងណាឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានព្យាយាមផ្តល់ឱ្យគាត់នូវជីវិតធម្មតាតាមដែលអាចធ្វើទៅបានហើយដូច្នេះបានបញ្ជូនគាត់ទៅសាលាឯកជន។

នៅអាយុ ១២ ឆ្នាំជែរីមីរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី ២ ប៉ុណ្ណោះ។ គ្រូរបស់គាត់គឺឌ័រមីលឡឺរតែងតែអស់សង្ឃឹមជាមួយគាត់។ គាត់រអិលថយក្រោយទៅកៅអីរបស់គាត់ដោយគ្រវីក្បាលនិងសំលេងរំខាន។ ពេលខ្លះគាត់បាននិយាយយ៉ាងច្បាស់ម្តងទៀតដូចជាពន្លឺភ្លឺបានជ្រាបចូលក្នុងភាពងងឹតនៃខួរក្បាលរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាភាគច្រើនលោកជេរេមីធ្វើឱ្យគ្រូខឹង។ ថ្ងៃមួយនាងបានទូរស័ព្ទទៅឪពុកម្តាយរបស់គាត់ហើយសុំឱ្យពួកគេមកសាលាដើម្បីទទួលការប្រឹក្សាយោបល់។

នៅពេលដែលក្រុមហ្វ្រេសស្ទឺរកំពុងអង្គុយស្ងាត់នៅក្នុងថ្នាក់ទទេឌ័របាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ជេរេមីពិតជាស្ថិតនៅក្នុងសាលាពិសេសមួយ។ វាមិនយុត្តិធម៌ទេដែលគាត់នៅជាមួយកុមារដទៃទៀតដែលមិនមានបញ្ហារៀនសូត្រ” ។

លោកស្រី Forrester បានយំយ៉ាងទន់ភ្លន់ខណៈដែលប្តីរបស់គាត់និយាយថា“ អ្នកស្រី Miller” វាជាការភ្ញាក់ផ្អើលមួយចំពោះ Jeremy ប្រសិនបើយើងត្រូវយកគាត់ចេញពីសាលា។ យើងដឹងថាគាត់ពិតជារីករាយដែលបានមកទីនេះ” ។

ដ័រសអង្គុយនៅទីនោះជាយូរមកហើយបន្ទាប់ពីឪពុកម្តាយបានចាកចេញនាងបានមើលតាមបង្អួចនៅព្រិល។ វាមិនយុត្តិធម៌ទេដែលមាន Jeremy នៅក្នុងថ្នាក់របស់នាង ...

អានបន្ថែម➜