បន្ទុកធ្ងន់នៃអំពើបាប
តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូអាចមានបន្ទូលថានឹមរបស់គាត់ទន់ភ្លន់ហើយស្រាលបន្ទុករបស់គាត់ដោយពិចារណាលើអ្វីដែលគាត់បានស៊ូទ្រាំជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះក្នុងកំឡុងពេលដែលគាត់នៅលើផែនដីទេ?
កើតជាព្រះមេស្ស៊ីដែលបានទាយ ស្ដេចហេរ៉ូឌបានស្វែងរកទ្រង់ ទោះជាទ្រង់នៅក្មេងក៏ដោយ។ លោកបានបញ្ជាឲ្យសម្លាប់កុមារទាំងអស់នៅភូមិបេថ្លេហិម ដែលមានអាយុពីរឆ្នាំឬក្មេងជាងនេះ។ កាលនៅក្មេង លោកយេស៊ូបានប្រឈមមុខនឹងការល្បួងទាំងអស់។ ពេលព្រះយេស៊ូប្រកាសក្នុងព្រះវិហារថាទ្រង់បានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងដោយព្រះជាម្ចាស់ នោះមនុស្សក្នុងសាលាប្រជុំបានដេញគាត់ចេញពីទីក្រុង ហើយព្យាយាមរុញគាត់ពីលើជណ្តើរ។ គាត់ថា គាត់គ្មានកន្លែងដាក់ក្បាលទេ។ គាត់បានយំយ៉ាងជូរចត់ចំពោះមុខការមិនជឿរបស់ទីក្រុងយេរូសាឡិមជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ ហើយត្រូវបានបន្តធ្វើបាប សាកសួរ និងចំអកដោយអ្នកដឹកនាំសាសនានៅសម័យរបស់គាត់។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកូនមិនស្របច្បាប់ អ្នកប្រមឹកស្រា ជាមនុស្សមានបាប និងសូម្បីតែជាព្យាការីក្លែងក្លាយដែលមានវិញ្ញាណកំណាច។ ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ គាត់រស់នៅដោយដឹងថាថ្ងៃណាមួយគាត់នឹងត្រូវបានក្បត់ដោយមិត្តរបស់គាត់ បោះបង់ចោល វាយដំ និងឆ្កាងដោយទាហាន។ ភាគច្រើន គាត់បានដឹងថា ជោគវាសនារបស់គាត់គឺដើម្បីទទួលយកអំពើបាបដ៏អាក្រក់ទាំងអស់មកលើខ្លួនគាត់ ដើម្បីបម្រើជាដង្វាយធួនសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់។ ទោះជាគាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានប្រកាសថា៖ «នឹមរបស់ខ្ញុំទន់ភ្លន់ ហើយបន្ទុករបស់ខ្ញុំក៏ស្រាលដែរ» (ម៉ាថាយ 11,30).
ព្រះយេស៊ូវសុំឲ្យយើងមករកទ្រង់ដើម្បីរកការសម្រាក និងសម្រាលពីបន្ទុកនៃអំពើបាប ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលពីរបីខនៅពីមុខវាថា៖ «ព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំបានប្រទានអ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំ។ គ្មាននរណាម្នាក់ស្គាល់ព្រះបុត្រាឡើយ លើកលែងតែព្រះបិតាប៉ុណ្ណោះ។ ហើយគ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះវរបិតាឡើយ ក្រៅពីព្រះរាជបុត្រា និងព្រះរាជបុត្រានឹងបើកសម្ដែងឲ្យឃើញ»(ម៉ាថាយ 11,27).
យើងមើលឃើញនូវបន្ទុកដ៏សម្បើមរបស់មនុស្សដែលព្រះយេស៊ូសន្យាថានឹងសម្រាល។ ព្រះយេស៊ូវបើកសម្ដែងមុខពិតនៃចិត្តឪពុកដល់យើង ពេលយើងមករកទ្រង់ដោយសេចក្ដីជំនឿ។ ទ្រង់អញ្ជើញយើងឱ្យមានទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាល និងល្អឥតខ្ចោះ ដែលបង្រួបបង្រួមទ្រង់តែជាមួយព្រះវរបិតាប៉ុណ្ណោះ ដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើងយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់យើង ហើយតែងតែរក្សាភក្ដីភាពចំពោះយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ។ «តែនោះហើយជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺថាគេស្គាល់អ្នករាល់គ្នា ដែលអ្នកជាព្រះពិតតែមួយ ហើយជាអ្នកដែលអ្នកបានចាត់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ» (យ៉ូហាន ១។7,3ម្ដងហើយម្ដងទៀតពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានជំទាស់ដើម្បីទប់ទល់នឹងការវាយប្រហាររបស់សាតាំង។ ទាំងនេះបានបង្ហាញនៅក្នុងការល្បួង និងទុក្ខលំបាក។ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់គាត់ ក្នុងការជួយសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ សូម្បីតែនៅលើឈើឆ្កាង នៅពេលដែលគាត់បានឆ្លងកាត់កំហុសទាំងអស់របស់មនុស្សជាតិ។ នៅក្រោមបន្ទុកនៃអំពើបាបទាំងអស់ ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងនាមជាព្រះ និងក្នុងពេលដំណាលគ្នានឹងមនុស្សស្លាប់ បានបង្ហាញពីការបោះបង់ចោលមនុស្សដោយយំថាៈ «ឱព្រះនៃទូលបង្គំ ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បានបោះបង់ចោលទូលបង្គំ? ម៉ាថាយ (២7,46).
ជាសញ្ញានៃការទុកចិត្តដែលមិនរង្គោះរង្គើចំពោះឪពុករបស់គាត់ គាត់បាននិយាយភ្លាមៗមុនពេលគាត់ស្លាប់ថា៖ «ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមបង្គាប់វិញ្ញាណរបស់ទូលបង្គំទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃទ្រង់! (លូកា ២3,46) ទ្រង់បានប្រទានឱ្យយើងយល់ថា ព្រះវរបិតាមិនដែលបោះបង់ចោលទ្រង់ សូម្បីតែនៅពេលដែលទ្រង់កំពុងទទួលបន្ទុកនៃអំពើបាបរបស់មនុស្សទាំងអស់។
ព្រះយេស៊ូវផ្តល់ឱ្យយើងនូវជំនឿថាយើងបានរួបរួមជាមួយគាត់ក្នុងការសុគតបញ្ចុះនិងការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់ដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ តាមរយៈនេះយើងមានអារម្មណ៍ស្ងប់និងសេរីភាពពិតប្រាកដពីនឹមនៃភាពខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណដែលអ័ដាមបាននាំមកលើយើងជាមួយនឹងការដួល។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីគោលបំណង និងគោលបំណងដែលទ្រង់បានមកឯយើងថា៖ «ប៉ុន្តែខ្ញុំបានមកដើម្បីឲ្យពួកគេមានជីវិត គឺមានជីវិតពេញបរិបូរណ៍» ( យ៉ូហាន (10,10 ការបកប្រែទីក្រុងហ្សឺណែវថ្មី) ។ ជីវិតពេញលេញមានន័យថាព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឱ្យយើងនូវចំណេះដឹងពិតនៃធម្មជាតិរបស់ព្រះដែលបានបំបែកយើងចេញពីទ្រង់ដោយសារតែអំពើបាប។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះយេស៊ូបានប្រកាសថាទ្រង់ជា«ការឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ និងជាលក្ខណៈនៃលក្ខណៈរបស់ទ្រង់»(ហេព្រើរ 1,3) ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមិនត្រឹមតែឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិរីល្អរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ផ្ទាល់គឺជាព្រះ ហើយបំភ្លឺសិរីរុងរឿងនោះ។
សូមឱ្យអ្នកស្គាល់ជាមួយព្រះវរបិតាព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់នៅក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយមានបទពិសោធន៍យ៉ាងពិតប្រាកដនៅក្នុងជីវិតដែលពោរពេញទៅដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគាត់បានរៀបចំសម្រាប់អ្នកតាំងពីដំបូងនៃពិភពលោក!
ដោយ Brad Campbell