ម៉ាថាយ 9: គោលបំណងនៃការប្រោសឱ្យជា

គោលបំណងនៃការជាសះស្បើយ ៩៣០ ប្រភេទដូចជំពូកដទៃទៀតនៃដំណឹងល្អរបស់ម៉ាថាយម៉ាថាយ ៩ រៀបរាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗនៅក្នុងជីវិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការប្រមូលរបាយការណ៍ដែលមិនចុះសម្រុងគ្នានោះទេ - ពេលខ្លះម៉ាថាយបន្ថែមរឿងរ៉ាវមួយទៅរឿងមួយទៀតព្រោះវាបំពេញបន្ថែមគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងអស្ចារ្យ។ សេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈគំរូរូបវន្ត។ ក្នុងជំពូក ៩ ម៉ាថាយបានសង្ខេបរឿងរ៉ាវមួយចំនួនដែលអាចរកឃើញនៅក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អម៉ាកុសនិងលូកាផងដែរប៉ុន្តែការពន្យល់របស់ម៉ាថាយគឺខ្លីនិងខ្លីជាង។

សិទ្ធិអំណាចក្នុងការអត់ទោសបាប

ពេល​លោក​យេស៊ូ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ក្រុង​កាពើណិម​វិញ «គេ [បុរស​ពីរ​បី​នាក់] បាន​នាំ​មនុស្ស​ខ្វិន​ម្នាក់​ដេក​លើ​គ្រែ​មក​ឯ​ទ្រង់។ ពេល​ព្រះ​យេស៊ូ​ទត​ឃើញ​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​ពួក​គេ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​អ្នក​ពិការ​ថា ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ កូន​អើយ បាប​របស់​អ្នក​បាន​អត់​ទោស​ហើយ»(ខ២)។ ដោយ​មាន​ជំនឿ បុរស​ទាំង​នោះ​បាន​នាំ​គាត់​ទៅ​ឯ​ព្រះ​យេស៊ូ​ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ជា។ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​លះបង់​ខ្លួន​ឯង​ចំពោះ​អ្នក​ខ្វិន ដោយសារ​បញ្ហា​ដ៏​ធំ​បំផុត​របស់​ទ្រង់ មិន​មែន​ជា​ការ​ខ្វិន​របស់​ទ្រង់​ទេ តែ​ជា​អំពើ​បាប​របស់​ទ្រង់។ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ជា​មុន​សិន។

« ហើយ​មើល​ចុះ មាន​អាចារ្យ​ខ្លះ​បាន​និយាយ​ក្នុង​ខ្លួន​ពួកគេ​ថា អ្នក​នេះ​ប្រមាថ​ព្រះ» ( ខទី ៣ ) ។ ពួក​គេ​គិត​ថា​មាន​តែ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​អាច​អត់​ទោស​បាប​បាន ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យក​វា​ឆ្ងាយ​ពេក។

«ប៉ុន្តែ កាល​ព្រះ​យេស៊ូ​ទត​ឃើញ​គំនិត​របស់​ពួក​គេ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​គិត​គំនិត​អាក្រក់​បែប​នេះ​ក្នុង​ចិត្ត? តើ​អ្វី​ងាយ​ស្រួល​និយាយ​ថា អំពើ​បាប​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បាន​លើកលែង​ទោស ឬ​និយាយ​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ដើរ? ប៉ុន្តែ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដឹង​ថា កូន​មនុស្ស​មាន​អំណាច​នៅ​លើ​ផែនដី​ដើម្បី​អត់​ទោស​បាប នោះ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​អ្នក​ពិការ​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង យក​គ្រែ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។ ហើយ​គាត់​បាន​ក្រោក​ឡើង ហើយ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ» (ខ ៥-៦)។ វាងាយស្រួលក្នុងការនិយាយអំពីការអភ័យទោសដ៏ទេវភាព ប៉ុន្តែវាពិបាកក្នុងការបញ្ជាក់ថា វាពិតជាបានផ្តល់ឲ្យមែន។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​អព្ភូតហេតុ​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ទ្រង់​មាន​សិទ្ធិ​អំណាច​ដើម្បី​អត់ទោស​បាប ។ បេសកកម្មរបស់គាត់នៅលើផែនដីគឺមិនមែនដើម្បីព្យាបាលមនុស្សទាំងអស់ពីជំងឺរាងកាយរបស់ពួកគេ; គាត់​មិន​បាន​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​ទាំង​អស់​នៅ​ស្រុក​យូដា​ទេ។ បេសកកម្ម​របស់​គាត់​គឺ​ជា​ចម្បង​ដើម្បី​ប្រកាស​ពី​ការ​អត់​ទោស​បាប—ហើយ​ថា​គាត់​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​អភ័យទោស ។ អព្ភូតហេតុ​នេះ​មិន​មាន​គោល​បំណង​ដើម្បី​ប្រាប់​ពី​ការ​ព្យាបាល​ខាង​រូបកាយ​ទេ ប៉ុន្តែ​សំខាន់​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត​គឺ​ការ​ព្យាបាល​ខាង​វិញ្ញាណ។ «កាល​ណា​មនុស្ស​បាន​ឃើញ​ដូច្នេះ ពួក​គេ​កោត​ខ្លាច ហើយ​លើក​តម្កើង​ព្រះ» (ខ ៨) ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​គ្រប់​គ្នា​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​វា​ទេ។

បរិភោគជាមួយមនុស្សមានបាប

បន្ទាប់​ពី​ឧប្បត្តិហេតុ​នេះ «គាត់ [ព្រះយេស៊ូវ] បាន​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​ការិយាល័យ​ពន្ធដារ ឈ្មោះ ម៉ាថាយ; គាត់​និយាយ​ទៅ​គាត់​ថា៖ «មក​តាម​ខ្ញុំ! ហើយគាត់បានក្រោកឡើងដើរតាមគាត់” (ខ. 9) ។ ការពិតដែលថាម៉ាថាយអង្គុយលើគយបង្ហាញថាគាត់ប្រមូលពន្ធគយពីមនុស្សដែលដឹកជញ្ជូនទំនិញឆ្លងកាត់តំបន់មួយ - ប្រហែលជាមកពីអ្នកនេសាទនាំយកត្រីរបស់ពួកគេចូលក្នុងទីក្រុងដើម្បីលក់។ គាត់គឺជាមន្ត្រីគយ ជាអ្នកប្រមូលប្រាក់ និងជា "ចោរប្លន់ផ្លូវហាយវេ" ដែលជួលដោយជនជាតិរ៉ូម។ ប៉ុន្តែគាត់បានចាកចេញពីការងារដែលរកកម្រៃរបស់គាត់ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ហើយរឿងដំបូងដែលគាត់បានធ្វើគឺអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវឱ្យចូលរួមពិធីជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្តិរបស់គាត់។

«ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​លោក​អង្គុយ​នៅ​តុ​ក្នុង​ផ្ទះ មើល​ចុះ អ្នក​ទារ​ពន្ធ និង​មនុស្ស​មាន​បាប​ជា​ច្រើន​បាន​មក​អង្គុយ​តុ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះយេស៊ូវ និង​ពួក​សិស្ស​របស់​ទ្រង់» (ខ.១០)។ វាដូចជាគ្រូគង្វាលទៅជប់លៀងនៅឯវិមានម៉ាហ្វីយ៉ា។

ពួកផារីស៊ីសង្កេតមើលសង្គមដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ ប៉ុន្តែពួកគេមិនចង់ប្រឈមមុខនឹងទ្រង់ដោយផ្ទាល់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានសួរពួកសិស្សថា «ហេតុអ្វីបានជាចៅហ្វាយរបស់អ្នកបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សមានបាប?» (ខ.១១ខ)។ ពួក​សិស្ស​ប្រហែល​ជា​មើល​គ្នា​ដោយ​ងឿង​ឆ្ងល់ ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា​៖ ​«​អ្នក​នោះ​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ខ្លាំង​ដែល​ត្រូវ​ការ​គ្រូ​ពេទ្យ​ទេ គឺ​អ្នក​ឈឺ​វិញ​»។ 6,6) : "ខ្ញុំ​រីករាយ​ក្នុង​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា មិន​មែន​នៅ​ក្នុង​ការ​បូជា​" ។ «ខ្ញុំ​មក​ដើម្បី​ហៅ​មនុស្ស​មាន​បាប មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​សុចរិត​ទេ» (ខ១២)។ គាត់មានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការអត់ទោស - ការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណក៏បានកើតឡើងនៅទីនេះដែរ។

ដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើអន្តរាគមន៍សម្រាប់អ្នកឈឺដូច្នេះព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអន្តរាគមន៍សម្រាប់មនុស្សមានបាបពីព្រោះពួកគេគឺជាអ្នកដែលទ្រង់បានមកជួយ។ (មនុស្សគ្រប់រូបគឺជាមនុស្សមានបាបប៉ុន្តែនោះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវពិតជាយកចិត្ដទុកដាក់នឹងទីនេះទេ) ។ ទ្រង់បានហៅមនុស្សថាជាមនុស្សបរិសុទ្ធប៉ុន្តែទ្រង់មិនបានសុំឱ្យពួកគេល្អឥតខ្ចោះមុននឹងហៅពួកគេមកទេ។ ដោយសារយើងត្រូវការព្រះគុណច្រើនជាងការវិនិច្ឆ័យព្រះជាម្ចាស់ចង់ឱ្យយើងបង្ហាញព្រះគុណច្រើនជាងការវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ។ ទោះបីជាយើងធ្វើ (និយាយថាលះបង់) នូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបង្គាប់ប៉ុន្តែបរាជ័យក្នុងការបង្ហាញព្រះគុណចំពោះអ្នកដទៃក៏ដោយក៏យើងបរាជ័យដែរ។

ចាស់និងថ្មី

ពួកខាងគណៈផារីស៊ីមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលងឿងឆ្ងល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ពួកសិស្សរបស់យ៉ូហានបាទីស្ទបានសួរព្រះយេស៊ូវថា: «ហេតុអ្វីបានជាយើង និងពួកផារីស៊ីតមអាហារយ៉ាងនេះ ហើយពួកសិស្សរបស់អ្នកមិនតមដូច្នេះ?» (ខ ១៤)។ ពួក​គេ​បាន​តម​អាហារ​ដោយ​សារ​ពួក​គេ​រង​ទុក្ខ​ដោយ​សារ​ប្រជាជាតិ​នេះ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ។

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​ឲ្យ​ភ្ញៀវ​ក្នុង​ពិធី​មង្គលការ​កាន់​ទុក្ខ​ពេល​កូន​កំលោះ​នៅ​ជាមួយ? ប៉ុន្តែ ពេល​វេលា​នឹង​មក​ដល់ ដែល​កូន​កំលោះ​នឹង​ត្រូវ​គេ​ដក​ចេញ។ នោះគេនឹងតម” (ខ ១៥)។ គាត់បាននិយាយថា គ្មានហេតុផលទេ ដរាបណាខ្ញុំនៅទីនេះ ប៉ុន្តែគាត់បានបង្កប់ន័យថា នៅទីបំផុតគាត់នឹងត្រូវ "យកចេញពីពួកគេ" ដោយបង្ខំ - បន្ទាប់មកពួកសិស្សរបស់គាត់នឹងរងទុក្ខ ហើយតម។

បន្ទាប់​មក លោក​យេស៊ូ​បាន​ផ្ដល់​សុភាសិត​មួយ​ដល់​ពួក​គេ​ថា៖ «គ្មាន​អ្នក​ណា​កែ​សម្លៀក​បំពាក់​ចាស់​ដោយ​ក្រណាត់​ថ្មី​ឡើយ។ ព្រោះ​ក្រណាត់​ជូត​ចេញ​ពី​សម្លៀក​បំពាក់​ម្ដង​ទៀត ហើយ​ទឹកភ្នែក​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ អ្នកមិនដាក់ស្រាថ្មីក្នុងដបចាស់ទេ។ បើ​មិន​ដូច្នេះ​ទេ ស្បែក​នឹង​បែក ហើយ​ស្រា​នឹង​ត្រូវ​កំពប់ ហើយ​ស្បែក​នឹង​ខូច។ ប៉ុន្តែ​ស្រា​ថ្មី​ត្រូវ​បាន​ចាក់​ចូល​ក្នុង​ដប​ថ្មី ហើយ​ទាំង​ពីរ​ត្រូវ​បាន​រក្សា​ទុក​ជា​មួយ​គ្នា» (ខ ១៦-១៧)។ ព្រះ​យេស៊ូ​មិន​បាន​មក​«កែ»​បទ​បញ្ជា​របស់​ពួក​ផារិស៊ី​អំពី​របៀប​រស់​នៅ​ដែល​គោរព​ព្រះ​ទេ។ គាត់មិនបានព្យាយាមបន្ថែមព្រះគុណដល់យញ្ញបូជាដែលកំណត់ដោយពួកផារិស៊ីទេ។ គាត់ក៏មិនបានព្យាយាមណែនាំគំនិតថ្មីទៅក្នុងសំណុំនៃច្បាប់ដែលមានស្រាប់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានចាប់ផ្តើមអ្វីថ្មីទាំងស្រុង។ យើងហៅវាថា កតិកាសញ្ញាថ្មី។

ការប្រោសមនុស្សស្លាប់ ឲ្យ រស់ឡើងវិញព្យាបាលមនុស្សមិនស្អាត

«ពេល​គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​រឿង​នេះ​ដល់​ពួក​គាត់ មើល​ចុះ មាន​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ចក្រ​ម្នាក់​មក​ក្រាប​នៅ​ចំពោះ​គាត់ ហើយ​និយាយ​ថា ‹កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​ស្លាប់​ទៅ តែ​មក​ដាក់​ដៃ​លើ​នាង នោះ​នាង​នឹង​មាន​ជីវិត›» (ខ. 18).. នៅទីនេះយើងមានអ្នកដឹកនាំសាសនាមិនធម្មតាមួយរូប ជាអ្នកដែលបានជឿលើព្រះយេស៊ូវទាំងស្រុង។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​គាត់ ហើយ​ប្រោស​ក្មេង​ស្រី​នោះ​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ (ខ២៥)។

ប៉ុន្តែមុនពេលគាត់ទៅដល់ផ្ទះក្មេងស្រីនោះ មានមនុស្សម្នាក់ទៀតមករកគាត់ដើម្បីព្យាបាល៖ «មើលចុះ ស្រ្តីម្នាក់ដែលមានឈាមហូរអស់រយៈពេលដប់ពីរឆ្នាំ បានមកពីក្រោយគាត់ ហើយពាល់អាវរបស់គាត់។ ព្រោះ​នាង​និយាយ​ទៅ​ខ្លួន​ឯង​ថា បើ​ខ្ញុំ​អាច​ពាល់​អាវ​របស់​គាត់​បាន ខ្ញុំ​នឹង​បាន​ជា។ ពេល​នោះ ព្រះ‌យេស៊ូ​ងាក​មក​ទត​ឃើញ​នាង ហើយ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «កូន​ស្រី​អើយ ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ជំនឿ​របស់​អ្នក​បាន​សង្គ្រោះ​អ្នក​ហើយ។ ហើយ​ស្ត្រី​នោះ​បាន​ជា​ពេញ​ម៉ោង​តែ​មួយ» (ខ ២០-២២)។ ស្ត្រី​នោះ​មិន​បរិសុទ្ធ ដោយសារ​ឈាម​ហូរ។ ច្បាប់​របស់​លោក​ម៉ូសេ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ពាល់​នាង​ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូមានសកម្មភាពថ្មី។ ជំនួសឱ្យការជៀសវាងនាង គាត់បានព្យាបាលនាងនៅពេលដែលនាងប៉ះគាត់។ ម៉ាថាយ​សង្ខេប​វា​ថា ៖ ជំនឿ​បាន​ជួយ​នាង ។

ជំនឿបានធ្វើឱ្យបុរសនាំមិត្តភក្តិខ្វិនរបស់ពួកគេមករកគាត់។ ជំនឿបានជំរុញម៉ាថាយឱ្យចាកចេញពីការងារ។ ជំនឿបានដឹកនាំមេដឹកនាំសាសនាម្នាក់សុំឱ្យកូនស្រីរបស់គាត់រស់ឡើងវិញស្ត្រីម្នាក់ដើម្បីឱ្យឈាមរបស់គាត់បានជាសះស្បើយហើយមនុស្សខ្វាក់បានសុំឱ្យព្រះយេស៊ូវឃើញ (ខ ២៩) ។ មានជំងឺគ្រប់ប្រភេទប៉ុន្តែប្រភពនៃការព្យាបាលមួយគឺព្រះយេស៊ូវ។

អត្ថន័យខាងវិញ្ញាណគឺច្បាស់: ព្រះយេស៊ូអត់ទោសបាបផ្តល់ជីវិតថ្មីនិងទិសដៅថ្មីនៅក្នុងជីវិត។ គាត់សំអាតយើងហើយជួយយើងឱ្យមើលឃើញ។ ស្រាថ្មីនេះមិនត្រូវបានចាក់ចូលក្នុងច្បាប់ចាស់របស់លោកម៉ូសេទេ - ការងារដាច់ដោយឡែកមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់វា។ បេសកកម្មនៃព្រះគុណគឺជាចំនុចសំខាន់នៃកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូវ។

ដោយម៉ៃឃើលម៉ូរីសុន


ជា PDFម៉ាថាយ 9: គោលបំណងនៃការប្រោសឱ្យជា