យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់នៃការបដិសេធមិនថានៅផ្ទះ នៅសាលារៀន ស្វែងរកដៃគូជាមួយមិត្តភ័ក្តិ ឬនៅពេលដាក់ពាក្យសុំការងារ។ ការបដិសេធទាំងនេះអាចដូចជាដុំថ្មតូចៗដែលមនុស្សគប់មនុស្ស។ បទពិសោធន៍ដូចជាការលែងលះអាចមានអារម្មណ៍ថាដូចជាថ្មដ៏ធំ។
ទាំងអស់នេះអាចជាការលំបាកក្នុងការដោះស្រាយ និងកំណត់ និងសង្កត់សង្កិនយើងជារៀងរហូត។ យើងដឹងសុភាសិតចាស់ថា ដំបង និងថ្មអាចបំបាក់ឆ្អឹងរបស់ខ្ញុំបាន ប៉ុន្តែឈ្មោះមិនអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់បានទេ គ្រាន់តែមិនមែនជាការពិត។ ពាក្យជេរធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តណាស់!
ព្រះគម្ពីរនិយាយច្រើនអំពីការបដិសេធ។ អ្នកអាចនិយាយបានថា នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ឪពុកម្តាយដំបូងរបស់យើងបានបដិសេធព្រះផ្ទាល់។ នៅពេលខ្ញុំសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះថាតើប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានបដិសេធព្រះញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា និងញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាដែលទ្រង់បានមកសង្គ្រោះពួកគេ។ ពួកគេបានបែរចេញពីព្រះអស់រយៈពេល 18 ឆ្នាំមកហើយ មុនពេលដែលទីបំផុតបានងាកទៅរកទ្រង់ម្តងទៀតដោយគ្មានព្រះគុណ។ វាពិតជាអស្ចារ្យណាស់ដែលវាត្រូវចំណាយពេលយូរដើម្បីងាកមកសុំជំនួយ។ ប៉ុន្តែគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក៏មានការនិយាយជាច្រើនអំពីវាដែរ។
ស្ត្រីពីស្រុកសាម៉ារីដែលបានជួបព្រះយេស៊ូនៅអណ្ដូងរបស់យ៉ាកុប មានប្ដីប្រាំនាក់។ នាងបានមកដងទឹកនៅពេលថ្ងៃត្រង់ នៅពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងទីក្រុង។ ព្រះយេស៊ូជ្រាបគ្រប់យ៉ាងអំពីនាង ហើយអតីតកាលរបស់នាងបានរសាត់បាត់។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានភ្ជាប់ពាក្យជាមួយស្ត្រីនោះក្នុងការសន្ទនាដែលផ្លាស់ប្តូរជីវិត។ ព្រះយេស៊ូបានទទួលស្ត្រីនោះរួមជាមួយនឹងជីវិតអតីតកាលរបស់នាង ហើយបានជួយនាងឲ្យមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងទ្រង់ក្នុងនាមជាព្រះមេស្ស៊ី។ ក្រោយមក មនុស្សជាច្រើនបានមកស្ដាប់ព្រះយេស៊ូ ដោយសារទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ។
ស្ត្រីម្នាក់ទៀតកើតជំងឺឈាម។ នាងមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចេញក្រៅទីសាធារណៈអស់រយៈពេល ១២ ឆ្នាំមកហើយ ព្រោះនាងត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមិនស្អាត។ «តែពេលដែលស្ត្រីនោះឃើញថានាងមិនលាក់បាំង នាងក៏មកញ័រខ្លួន ហើយក្រាបនៅចំពោះមុខទ្រង់ ហើយប្រាប់មនុស្សទាំងអស់ពីមូលហេតុដែលនាងពាល់គាត់ និងរបៀបដែលនាងបានជាភ្លាម» (លូកា។ 8,47) ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសនាងជាសះស្បើយ ហើយសូម្បីតែពេលនោះ នាងក៏ភ័យខ្លាច ដោយសារនាងធ្លាប់បដិសេធយ៉ាងខ្លាំង។
ស្ត្រីជនជាតិ Phoenician ដែលមានកូនស្រីដែលមានវិញ្ញាណកំណាចនោះ ត្រូវបានព្រះយេស៊ូបដិសេធដំបូងឡើយ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់នាងថា៖ «ទុកអោយកូនចិញ្ចឹមជាមុនសិន។ ពីព្រោះវាមិនត្រឹមត្រូវទេដែលយកនំប៉័ងរបស់ក្មេងៗទៅបោះឲ្យឆ្កែ ឬដល់សាសន៍ដទៃ។ ប៉ុន្តែនាងឆ្លើយទៅគាត់ថា៖ «លោកម្ចាស់ ឆ្កែនៅក្រោមតុស៊ីកំទេចរបស់ក្មេងៗ»។ 7,24-៣០). ព្រះយេស៊ូស្ងើចនឹងនាង ហើយបានទទួលសំណើរបស់នាង។
យោងតាមបទគម្ពីរ ស្ត្រីដែលបានផិតក្បត់នឹងត្រូវសម្លាប់ដោយគប់ដុំថ្ម ដែលជាថ្មពិតប្រាកដនៃការបដិសេធ។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអន្តរាគមន៍ដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតពួកគេ ( យ៉ូហាន 8,3-១០) ។
កុមារតូចៗដែលនៅជិតព្រះយេស៊ូត្រូវបានបណ្ដេញចេញមុនគេ ដោយពាក្យគំរោះគំរើយរបស់ពួកសិស្សថា៖ «បន្ទាប់មកក្មេងៗត្រូវបានគេនាំមករកព្រះអង្គ ដើម្បីអោយគាត់ដាក់ដៃលើពួកគេ ហើយអធិស្ឋាន។ ប៉ុន្តែ ពួកសិស្សបានដៀលពួកគេ។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទុកឲ្យក្មេងទាំងនោះទៅ កុំហាមគេឲ្យមកឯខ្ញុំឡើយ! ដ្បិតព្រះរាជ្យនៃស្ថានសួគ៌មានបែបនេះហើយ។ រួចទ្រង់ក៏ដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ ហើយចេញពីទីនោះទៅ» (ម៉ាថាយ ១9,13-១៥). ព្រះយេស៊ូវបានឱបកុមារ ហើយស្តីបន្ទោសមនុស្សធំ ។
លំនាំគឺច្បាស់។ ចំពោះអស់អ្នកដែលពិភពលោកបដិសេធ នោះព្រះយេស៊ូវបានចូលទៅជួយ និងព្យាបាលពួកគេ ។ ប៉ុលបាននិយាយយ៉ាងខ្លីថា៖ «ដ្បិតទ្រង់បានជ្រើសរើសយើងរាល់គ្នាមុនកំណើតលោកីយ៍ ដើម្បីឲ្យយើងបានបរិសុទ្ធ ហើយគ្មានកំហុសនៅចំពោះទ្រង់ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ លោកបានកំណត់ទុកជាមុនយើងឲ្យធ្វើជាកូនរបស់លោកតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមព្រះហឫទ័យដ៏ល្អនៃព្រះហឫទ័យទ្រង់ ដើម្បីសរសើរដល់ព្រះគុណដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើងក្នុងនាមជាទីស្រឡាញ់» (អេភេសូរ 1,4-១០) ។
ព្រះជាទីស្រឡាញ់គឺជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទ្រង់ដកថ្មនៃការបដិសេធចេញពីយើង ហើយប្រែក្លាយជាត្បូងនៃព្រះគុណ។ ព្រះទតឃើញយើងជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដែលបានលើកឡើងក្នុងព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យចង់ទាញយើងឲ្យចូលក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ ៖ « ឥឡូវនេះហើយជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដើម្បីស្គាល់ទ្រង់ ជាព្រះពិតតែមួយ ហើយជាព្រះដែលអ្នកបានចាត់ឲ្យមក គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( យ៉ូហាន ១7,3).
ព្រះចង់ឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះគុណ និងការទទួលយកចំពោះមនុស្សដែលយើងជួប ដោយចាប់ផ្តើមពីកូនៗ និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ដូចព្រះទទួលយកយើងដែរ។ ព្រះគុណរបស់ទ្រង់គឺគ្មានទីបញ្ចប់ និងគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ យើងមិនបាច់បារម្ភទេ វានឹងមានត្បូងនៃព្រះគុណច្រើនទៀតដែលត្រូវផ្តល់ឲ្យ។ ឥឡូវនេះ យើងដឹងពីអត្ថន័យនៃការទទួលយកដោយព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីរស់នៅដោយព្រះគុណ និងផ្សព្វផ្សាយវា។
ដោយ Tammy Tkach
គេហទំព័រនេះមានជម្រើសចម្រុះនៃអក្សរសិល្ប៍គ្រីស្ទានជាភាសាអាឡឺម៉ង់។ ការបកប្រែគេហទំព័រដោយ Google Translate ។