មនុស្សជាតិមានជំរើស

មនុស្ស ៦១៨ នាក់មានជំរើសតាមទស្សនៈរបស់មនុស្សថាមពលនិងឆន្ទៈរបស់ព្រះជារឿយៗត្រូវបានគេយល់ច្រឡំនៅក្នុងពិភពលោក។ ជាញឹកញាប់មនុស្សប្រើអំណាចរបស់ពួកគេដើម្បីគ្រប់គ្រងនិងប្រើឆន្ទៈរបស់ពួកគេលើអ្នកដទៃ។ សម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់អំណាចនៃឈើឆ្កាងគឺជាគំនិតចម្លែកនិងឆោតល្ងង់។ សញ្ញាណនៃលោកីយ៍នៃអំណាចអាចជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់គ្រីស្ទបរិស័ទហើយនាំឱ្យមានការបកស្រាយខុសពីបទគម្ពីរនិងសារដំណឹងល្អ។

«នេះ​គឺ​ជា​ការ​ល្អ និង​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ចំពោះ​ព្រះ​ជា​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង ដែល​មាន​ព្រះទ័យ​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​បាន​សង្គ្រោះ ហើយ​ឲ្យ​ពួកគេ​បាន​ស្គាល់​សេចក្ដី​ពិត» (1. ធីម៉ូថេ 2,3-៤). បទគម្ពីរទាំងនេះអាចនាំមនុស្សម្នាក់ឱ្យជឿថាព្រះមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ហើយដោយសារទ្រង់ចង់សង្គ្រោះមនុស្សទាំងអស់ ពួកគេត្រូវតែធ្វើតាមទ្រង់។ គាត់នឹងប្រើកម្លាំង និងឆន្ទៈរបស់គាត់តាមរបៀបដែលពួកគេត្រូវបានបង្ខំឱ្យទទួលបានសុភមង្គល ហើយដូច្នេះការសង្គ្រោះសកលនឹងត្រូវអនុវត្ត។ ប៉ុន្តែនោះមិនមែនជាតួអង្គទេវៈទេ!

ថ្វីបើព្រះមានអំណាចពេញលេញក៏ដោយ ក៏អំណាច និងឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ត្រូវតែយល់នៅក្នុងបរិបទនៃដែនកំណត់ដែលកំណត់ដោយខ្លួនគាត់។ ចាប់ពីលោកុប្បត្ដិរហូតដល់វិវរណៈ ចាប់ពីអ័ដាម និងអេវ៉ារហូតដល់ការជំនុំជំរះចុងក្រោយ មានប្រធានបទមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញពីឆន្ទៈរបស់ព្រះសម្រាប់ការសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែក៏មានសេរីភាពដែលព្រះបានប្រទានដល់មនុស្សជាតិក្នុងការទប់ទល់នឹងឆន្ទៈនោះ។ តាំងពីដើមដំបូងមក មនុស្សជាតិមានជម្រើសក្នុងការទទួលយក ឬបដិសេធអ្វីដែលព្រះចង់បាន។ ព្រះ​បាន​បើក​សម្ដែង​ឆន្ទៈ​របស់​លោក​ដល់​អ័ដាម និង​អេវ៉ា ពេល​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ​«​ព្រះអម្ចាស់​ជា​ព្រះ​បាន​បង្គាប់​មនុស្ស​ថា ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស៊ី​ដើម​ឈើ​ណា​មួយ​នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ ប៉ុន្តែ​អ្នក​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ដើម​ឈើ​នៃ​ចំណេះ​ដឹង​ល្អ​និង​អាក្រក់​ឡើយ។ ព្រោះ​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​បរិភោគ​វា អ្នក​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់»។1. មូស 2,16-១៧). ករណី​នេះ​កើត​ឡើង​ដោយ​សារ​ពួក​គេ​មាន​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​និយាយ​ថា​ទេ​ចំពោះ​ការ​បង្គាប់​របស់​លោក និង​ធ្វើ​រឿង​របស់​ខ្លួន។ មនុស្សជាតិបានរស់នៅជាមួយនឹងផលវិបាកនៃជម្រើសនេះតាំងពីពេលនោះមក។ នៅសម័យលោកម៉ូសេ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យគោរពតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែជម្រើសគឺជារបស់ពួកគេ៖ «ខ្ញុំយកស្ថានសួគ៌ និងផែនដីធ្វើជាបន្ទាល់លើអ្នកនៅថ្ងៃនេះ៖ ខ្ញុំបានបង្ហាញអ្នកនូវជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់ ពរជ័យ និងបណ្តាសា ដែលអ្នកគួរតែជ្រើសរើសជីវិត។ ហើយ​មាន​ជីវិត​រស់​ឡើង អ្នក​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក»(5. ម៉ូសេ ៣០:១៩)។

នៅ​សម័យ​យ៉ូស្វេ អ៊ីស្រាអែល​ត្រូវ​បាន​ផ្ដល់​ជម្រើស​សេរី​មួយ​ទៀត​ថា​៖ «​ប៉ុន្តែ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ចូល​ចិត្ត​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទេ ចូរ​រើស​យក​ថ្ងៃ​នេះ​ថា​អ្នក​ណា​នឹង​បម្រើ៖ ព្រះ​ដែល​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​បាន​ថ្វាយ​នៅ​ត្រើយ​ម្ខាង​នៃ​ទន្លេ ឬ​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី​ក្នុង​ប្រទេស​របស់​អ្នក អ្នក​រស់នៅ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ចង់​បម្រើ​ព្រះអម្ចាស់» (យ៉ូស្វេ ២4,15) ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ទាំង​នេះ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​មនុស្ស​ជាតិ​អាច​ជ្រើសរើស​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន ដើរ​តាម​ព្រះ​របស់​ខ្លួន ហើយ​ជ្រើសរើស ឬ​បដិសេធ​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ។ ព្រះមិនទទូចលើការប្រតិបត្តិទេ។

ព្រះសព្វព្រះហឫទ័យហើយវាជាព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះដែលថាមនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានសង្គ្រោះប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យទទួលយកការផ្តល់ជូនរបស់គាត់ទេ។ យើងមានសេរីភាពក្នុងការនិយាយថា“ មែន” ឬ“ ទេ” ចំពោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការបញ្ជាក់ថាសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាទូទៅមានគឺមិនមែនជាសាកលទេ។ ដំណឹងល្អជាដំណឹងល្អសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។

ដោយ Eddie Marsh