គ្មានអ្វីដែលបំបែកយើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះទេ

៤៥០ គ្មានអ្វីបំបែកយើងពីព្រះដ៏ជាទីស្រឡាញ់ឡើយម្តងហើយម្តងទៀត “ប៉ូលបានប្រកែកជាភាសារ៉ូមថា យើងជំពាក់វាដល់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទុកយើងជាសុចរិត។ ទោះបីពេលខ្លះយើងធ្វើបាបក៏ដោយ អំពើបាបទាំងនោះត្រូវបានរាប់ប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯងចាស់ ដែលត្រូវបានឆ្កាងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ អំពើបាបរបស់យើងមិនរាប់បញ្ចូលយើងជានរណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទទេ។ យើង​មាន​កាតព្វកិច្ច​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​អំពើ​បាប—មិន​មែន​ត្រូវ​បាន​សង្គ្រោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​យើង​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​រួច​ទៅ​ហើយ។ នៅក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃជំពូកទី 8 ប៉ុលបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់ចំពោះអនាគតដ៏រុងរឿងរបស់យើង។

ការបង្កើតទាំងអស់កំពុងរង់ចាំយើង

ជីវិតគ្រីស្ទានមិនងាយស្រួលទេ។ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាបមិនងាយស្រួលទេ។ ការស្វែងរកដោយនិរន្តរភាពគឺមិនងាយស្រួលនោះទេ។ ការស៊ូទ្រាំនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃក្នុងពិភពលោកដែលដួលរលំជាមួយមនុស្សខូច ធ្វើឱ្យជីវិតយើងលំបាក។ ប៉ុន្តែ ប៉ុល​បាន​និយាយ​ថា « ការ​រងទុក្ខ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​មិន​សម​នឹង​ការ​ប្រៀបធៀប​នឹង​សិរីល្អ​ដែល​ត្រូវ​បង្ហាញ​ក្នុង​យើង​ឡើយ » ( ខ​ទី ១៨ ) ។ ដូច​ជា​សម្រាប់​លោក​យេស៊ូ នោះ​ក៏​ជា​អំណរ​សម្រាប់​យើង​ដែរ—ជា​អនាគត​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​ការ​សាកល្បង​បច្ចុប្បន្ន​របស់​យើង​នឹង​មើល​ទៅ​មិន​សំខាន់។

ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​ដែល​ទទួល​បាន​ប្រយោជន៍​ពី​វា​ទេ។ ប៉ុល​បាន​និយាយ​ថា មាន​វិសាលភាព​លោហធាតុ​ចំពោះ​ផែនការ​របស់​ព្រះ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​ក្នុង​យើង ៖ « ដ្បិត​ការ​រង់ចាំ​ដ៏​អន្ទះសា​នៃ​សត្វ​ទាំងឡាយ រង់ចាំ​ដល់​កូនចៅ​របស់​ព្រះ​បាន​បើក​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ » ( ខ​ទី ១៩ ) ។ ការបង្កើតមិនត្រឹមតែចង់ឃើញយើងនៅក្នុងសិរីល្អប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែការបង្កើតខ្លួនវានឹងត្រូវបានប្រទានពរជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូរ នៅពេលដែលផែនការរបស់ព្រះត្រូវបានសម្រេចដូចដែលប៉ុលបាននិយាយនៅក្នុងខបន្ទាប់ថា៖ «ការបង្កើតគឺស្ថិតនៅក្រោមការពុករលួយ...នៅតែមានសង្ឃឹម។ ដ្បិត​ការ​បង្កើត​ក៏​នឹង​ត្រូវ​បាន​រំដោះ​ចេញ​ពី​ចំណង​នៃ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ទៅ​ក្នុង​សេរីភាព​ដ៏​រុងរឿង​នៃ​កូនចៅ​នៃ​ព្រះ​ដែរ» (ខទី ២០-២១)។

ការ​បង្កើត​ឥឡូវ​ជា​កម្មវត្ថុ​នៃ​ការ​ពុក​រលួយ ប៉ុន្តែ​នេះ​មិន​មែន​ជា​របៀប​ដែល​វា​គួរ​ធ្វើ​នោះ​ទេ។ នៅពេលរស់ឡើងវិញ នៅពេលដែលយើងត្រូវបានផ្តល់សិរីល្អដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់កូនចៅរបស់ព្រះយ៉ាងត្រឹមត្រូវ នោះសកលលោកក៏នឹងត្រូវបានរំដោះចេញពីទាសភាពផងដែរ។ សកលលោកទាំងមូលត្រូវបានប្រោសលោះតាមរយៈកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (កូល៉ុសសៀស 1,19-១០) ។

រង់ចាំដោយអត់ធ្មត់

ទោះ​បី​តម្លៃ​ត្រូវ​បាន​បង់​រួច​ហើយ​ក៏​ដោយ យើង​មិន​ទាន់​ឃើញ​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​នឹង​បញ្ចប់​វា។ «ការ​បង្កើត​ទាំង​អស់​ឥឡូវ​ថ្ងូរ​នៅ​ក្រោម​លក្ខខណ្ឌ​របស់​វា ហាក់​ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​ទុក្ខ​លំបាក»(រ៉ូម 8,22 ការបកប្រែទីក្រុងហ្សឺណែវថ្មី) ។ ការ​បង្កើត​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ដូច​ជា​កើត​មក​ក្នុង​ស្បូន​។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេ «តែយើងខ្លួនឯងដែលមានផលដំបូងនៃព្រះវិញ្ញាណ នៅតែថ្ងូរក្នុងចិត្ត ដោយរង់ចាំការចិញ្ចឹមជាកូនប្រុស និងការប្រោសលោះនៃរូបកាយរបស់យើង» ( ខទី ២៣ ការបកប្រែទីក្រុងហ្សឺណែវថ្មី ) ។ ទោះបីជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រទានដល់យើងជាសច្ចាប្រណិធាននៃសេចក្តីសង្រ្គោះក៏ដោយ ក៏យើងមានការតស៊ូដែរ ពីព្រោះសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់យើងមិនទាន់ពេញលេញនៅឡើយ។ យើងតស៊ូជាមួយនឹងអំពើបាប យើងតស៊ូជាមួយនឹងដែនកំណត់ខាងរាងកាយ ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខ - សូម្បីតែនៅពេលយើងរីករាយនឹងអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់យើងក៏ដោយ។

សេចក្ដីសង្រ្គោះមានន័យថា រូបកាយរបស់យើងនៅពេលនោះលែងមានអំពើពុករលួយទៀតហើយ (1. កូរិនថូស ១5,53) ធ្វើឱ្យថ្មីនិងផ្លាស់ប្តូរទៅជាសិរីរុងរឿង។ ពិភពរូបវន្តមិនមែនជាសំរាមដែលត្រូវបោះចោលទេ - ព្រះបានបង្កើតវាល្អ ហើយទ្រង់នឹងបង្កើតវាម្តងទៀត។ យើងមិនដឹងថាតើរូបកាយត្រូវបានប្រោសឱ្យរស់ឡើងវិញដោយរបៀបណា ហើយយើងក៏មិនដឹងពីរូបវិទ្យានៃសកលលោកដែលបានកើតជាថ្មីដែរ ប៉ុន្តែយើងអាចជឿទុកចិត្តលើអ្នកបង្កើតដើម្បីបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់។

យើងមិនទាន់ឃើញការបង្កើតដ៏ល្អឥតខ្ចោះនោះទេ មិនថានៅក្នុងសកលលោក ឬនៅលើផែនដី ឬនៅក្នុងរូបកាយរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងជឿជាក់ថា អ្វីៗនឹងប្រែក្លាយ។ ដូច​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ដ្បិត​យើង​បាន​សង្គ្រោះ​ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដែល​បាន​ឃើញ​មិន​មែន​ជា​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ឡើយ; តើ​មនុស្ស​ម្នាក់​អាច​សង្ឃឹម​លើ​អ្វី​ដែល​ឃើញ​ដោយ​របៀប​ណា? ប៉ុន្តែ បើ​យើង​សង្ឃឹម​លើ​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ នោះ​យើង​រង់​ចាំ​ដោយ​អត់​ធ្មត់» (រ៉ូម 8,24-១០) ។

យើងរង់ចាំដោយការអត់ធ្មត់ និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមសម្រាប់ការរស់ឡើងវិញនៃរូបកាយរបស់យើង នៅពេលដែលការសុំកូនរបស់យើងបានបញ្ចប់។ យើងរស់នៅក្នុងស្ថានភាពនៃរួចទៅហើយ ប៉ុន្តែមិនទាន់: បានលោះរួចហើយ ប៉ុន្តែមិនទាន់បានលោះពេញលេញ។ យើង​រួច​ផុត​ពី​ការ​ផ្ដន្ទាទោស ប៉ុន្តែ​មិន​បាន​រួច​ពី​អំពើ​បាប​ទាំង​ស្រុង​ទេ។ យើង​បាន​នៅ​ក្នុង​នគរ​រួច​ហើយ ប៉ុន្តែ​វា​នៅ​មិន​ទាន់​ពេញលេញ​នៅ​ឡើយ​ទេ។ យើងកំពុងរស់នៅជាមួយទិដ្ឋភាពនៃអាយុខាងមុខ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងប្រឈមមុខនឹងទិដ្ឋភាពនៃអាយុនេះ។ « ដូចគ្នា​ដែរ ព្រះវិញ្ញាណ​ជួយ​ភាពទន់ខ្សោយ​របស់​យើង ។ ដ្បិត​យើង​មិន​ដឹង​ថា​ត្រូវ​អធិដ្ឋាន​អ្វី​ដូច​ដែល​គួរ​ធ្វើ។ ប៉ុន្តែ​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់​អង្វរ​យើង​ដោយ​ការ​ថ្ងូរ​ដែល​មិន​អាច​ពន្យល់​បាន» (ខទី ២៦)។ ព្រះ​ជ្រាប​ពី​កម្រិត​និង​ការ​ខក​ចិត្ត​របស់​យើង។ គាត់ដឹងថាសាច់របស់យើងខ្សោយ។ សូម្បី​តែ​ពេល​ដែល​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ក៏​ដោយ ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ​អង្វរ​រក​យើង សូម្បី​តែ​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​ដែល​មិន​អាច​និយាយ​បាន​ក៏​ដោយ។ សកម្មពលរបស់ព្រះមិនបំបាត់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងទេ ប៉ុន្តែជួយយើងក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង។ គាត់បានភ្ជាប់គម្លាតរវាងចាស់ និងថ្មី រវាងអ្វីដែលយើងឃើញ និងអ្វីដែលគាត់បានពន្យល់ដល់យើង។ ឧទាហរណ៍ យើង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ទោះ​ជា​យើង​ចង់​ធ្វើ​ល្អ (7,14-២៥). យើងឃើញអំពើបាបនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ប៉ុន្តែព្រះបានប្រកាសថាយើងសុចរិត ដោយសារព្រះទតឃើញលទ្ធផលចុងក្រោយ ទោះបីជាដំណើរការទើបតែចាប់ផ្តើមក៏ដោយ។

ទោះ​បី​ជា​មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​រវាង​អ្វី​ដែល​យើង​ឃើញ និង​អ្វី​ដែល​យើង​ចង់​បាន​ក៏​ដោយ យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន។ គាត់នឹងឃើញយើងឆ្លងកាត់។ «តែអ្នកណាដែលស្វែងរកបេះដូង ដឹងថាគំនិតនៃវិញ្ញាណត្រូវបានដឹកនាំទៅណា។ ដ្បិត​គាត់​តំណាង​ឲ្យ​ពួក​បរិសុទ្ធ ដូច​ជា​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ព្រះ» (8,27) ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​គង់​នៅ​ខាង​យើង ហើយ​ជួយ​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​មាន​ទំនុក​ចិត្ត!

ការត្រាស់ហៅតាមគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ទោះជាយើងមានការសាកល្បង ភាពទន់ខ្សោយ និងអំពើបាបក៏ដោយ «យើងដឹងថាអ្វីៗទាំងអស់រួមគ្នាដើម្បីសេចក្តីល្អដល់អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ ដល់អស់អ្នកដែលត្រូវបានហៅតាមគោលបំណងរបស់ទ្រង់» (ខទី ២៨)។ ព្រះ​មិន​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គេ ហើយ​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​នឹង​គេ តាម​គោល​បំណង​របស់​ទ្រង់។ គាត់​មាន​ផែនការ​សម្រាប់​យើង ហើយ​យើង​អាច​ប្រាកដ​ថា​គាត់​នឹង​បញ្ចប់​កិច្ចការ​របស់​គាត់​នៅ​ក្នុង​យើង (ភីលីព 1,6).

ព្រះ​បាន​គ្រោង​ទុក​ជា​មុន​ថា យើង​គួរ​ក្លាយ​ដូច​ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​របស់​ទ្រង់ គឺ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ ដូច្នេះ គាត់​បាន​ហៅ​យើង​តាម​រយៈ​ដំណឹង​ល្អ ហើយ​បាន​រាប់​យើង​ជា​សុចរិត​តាម​រយៈ​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់ ហើយ​បង្រួប​បង្រួម​យើង​ជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់​ក្នុង​សិរី​ល្អ​របស់​ទ្រង់៖ «ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស នោះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​កំណត់​ទុក​ជា​គំរូ​នៃ​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ជា​កូន​ច្បង​ក្នុង​ចំណោម​បង​ប្អូន​ជា​ច្រើន . ប៉ុន្តែ​អ្នក​ដែល​គាត់​បាន​កំណត់​ទុក​ជា​មុន គាត់​ក៏​បាន​ហៅ; ប៉ុន្តែអ្នកដែលគាត់បានហៅ គាត់បានរាប់ជាសុចរិត។ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ណា​ដែល​លោក​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត នោះ​លោក​ក៏​បាន​លើក​តម្កើង​ដែរ» (រ៉ូម 8,29-១០) ។

អត្ថន័យនៃការបោះឆ្នោតនិងការកំណត់ទុកជាមុនត្រូវបានពិភាក្សាយ៉ាងក្តៅគគុកប៉ុន្តែខគម្ពីរទាំងនេះមិនបញ្ជាក់ពីការជជែកវែកញែកឡើយពីព្រោះប៉ុលមិនផ្តោតលើពាក្យទាំងនេះនៅទីនេះ (ឬកន្លែងណាផ្សេងទៀត) ។ ឧទាហរណ៍ប៉ូលមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយថាតើព្រះអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សបដិសេធការលើកតម្កើងដែលគាត់បានគ្រោងទុកសម្រាប់ពួកគេទេ។ នៅទីនេះប៉ុលនៅពេលគាត់ឈានដល់ចំណុចកំពូលនៃការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់គាត់ចង់ធានាដល់អ្នកអានថាពួកគេមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីការសង្គ្រោះរបស់ពួកគេឡើយ។ ប្រសិនបើពួកគេទទួលយកវាពួកគេក៏នឹងទទួលបានដែរ។ ហើយចំពោះការបកស្រាយវោហាសាស្ត្រវិញប៉ុលថែមទាំងនិយាយអំពីព្រះដែលបានលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងពួកគេរួចទៅហើយដោយប្រើអតីតកាល វាល្អដូចអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ទោះបីយើងតស៊ូក្នុងជីវិតនេះយើងអាចពឹងផ្អែកលើការលើកតម្កើងនៅថ្ងៃក្រោយ

លើសពីការយកឈ្នះ

"តើយើងនឹងនិយាយអ្វីអំពីរឿងនេះ? បើ​ព្រះ​គង់​សម្រាប់​យើង តើ​អ្នក​ណា​អាច​ប្រឆាំង​នឹង​យើង? តើ​នរណា​មិន​បាន​ទុក​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ប៉ុន្តែ​បាន​ប្រគល់​វា​សម្រាប់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​គាត់​មិន​គួរ​ឲ្យ​យើង​គ្រប់​យ៉ាង​ជាមួយ​គាត់?» (ខទី ៣១-៣២)។ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់បានយាងទៅឆ្ងាយដើម្បីប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់សម្រាប់យើង ខណៈពេលដែលយើងនៅមានបាប នោះយើងអាចប្រាកដថាទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីធ្វើឱ្យវាកើតឡើង។ យើងអាចប្រាកដថាគាត់នឹងមិនខឹងនឹងយើង ហើយយកអំណោយរបស់គាត់ទៅឆ្ងាយ។ «តើ​អ្នក​ណា​នឹង​បន្ទោស​អ្នក​រើស​តាំង​របស់​ព្រះ? ព្រះ​គង់​នៅ​ទី​នេះ​ដើម្បី​រាប់​ជា​សុចរិត » ( ខទី ៣៣ ) ។ គ្មាន​នរណា​អាច​បន្ទោស​យើង​នៅ​ថ្ងៃ​ជំនុំជំរះ​បាន​ឡើយ ពី​ព្រោះ​ព្រះ​បាន​ប្រកាស​ថា​យើង​គ្មាន​ទោស។ គ្មាន​នរណា​អាច​ថ្កោលទោស​យើង​បាន​ឡើយ ត្បិត​ព្រះគ្រីស្ទ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ប្រោស​លោះ​របស់​យើង​អង្វរ​ជំនួស​យើង៖ «តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ថ្កោលទោស? ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវទ្រង់គង់នៅទីនេះ ទ្រង់បានសុគត មែនហើយ ទ្រង់ក៏បានរស់ឡើងវិញដែរ ដែលគង់នៅខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះ ហើយទូលអង្វរជំនួសយើង» (ខទី ៣៤)។ យើង​មិន​ត្រឹម​តែ​មាន​យញ្ញបូជា​សម្រាប់​អំពើ​បាប​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​យើង​ក៏​មាន​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​គង់​នៅ​ជាមួយ​យើង​ជា​និច្ច​នៅ​លើ​ដំណើរ​របស់​យើង​ដើម្បី​លើក​តម្កើង។

ជំនាញវោហាសាស្ត្ររបស់ប៉ុលបង្ហាញឱ្យឃើញនៅក្នុងចំណុចកំពូលនៃជំពូកនេះ៖ « តើអ្នកណានឹងបំបែកយើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ? ទុក្ខវេទនា ឬទុក្ខព្រួយ ឬការបៀតបៀន ឬទុរ្ភិក្ស ឬអាក្រាតកាយ ឬគ្រោះថ្នាក់ ឬដាវ? ដូចដែលវាត្រូវបានសរសេរ (ទំនុកដំកើង 44,23):» សម្រាប់ជាប្រយោជន៍របស់អ្នក យើងត្រូវបានគេសម្លាប់ពេញមួយថ្ងៃ; យើង​ត្រូវ​បាន​រាប់​ថា​ជា​ចៀម​ដែល​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់» (ខទី ៣៥-៣៦)។ តើកាលៈទេសៈអាចបំបែកយើងពីព្រះបានទេ? បើ​យើង​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ដើម្បី​ជំនឿ តើ​យើង​បាន​ចាញ់​ការ​ប្រយុទ្ធ​ដែរ​ឬ​ទេ? ប៉ុល​និយាយ​ថា​៖ ​«​ក្នុង​ការ​ទាំង​អស់​នេះ យើង​មាន​លើស​ជាង​អ្នក​ឈ្នះ​តាម​រយៈ​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​យើង​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត​ទៅ​ទៀត​» ( ខទី ៣៧ Elberfelder ) ។ ទោះ​បី​ជា​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ការ​រង​ទុក្ខ​ក៏​ដោយ យើង​មិន​ចាញ់​ទេ—យើង​ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​ឈ្នះ​ដោយ​សារ​យើង​ចូល​រួម​ក្នុង​ជ័យ​ជម្នះ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ រង្វាន់នៃជ័យជំនះរបស់យើង—ជាមរតករបស់យើង—គឺជាសិរីល្អដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ! តម្លៃ​នេះ​គឺ​ធំ​ជាង​តម្លៃ​គ្មាន​កំណត់។

«ដ្បិតខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា ទាំងសេចក្តីស្លាប់ ឬជីវិត ទាំងទេវតា ឫទ្ធានុភាព ឬអំណាច ទាំងវត្ថុបច្ចុប្បន្ន ឬមកខាងមុខ ទាំងខ្ពស់ ឬទាប ឬសត្វណាផ្សេងទៀត មិនអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលមាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវរបស់យើងបានឡើយ។ ព្រះអម្ចាស់» ( ខ ៣៨-៣៩ ) ។ គ្មានអ្វីអាចរារាំងព្រះពីផែនការដែលទ្រង់មានសម្រាប់យើងនោះទេ។ គ្មាន​អ្វី​អាច​បំបែក​យើង​ពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​បាន​ឡើយ! យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​លើ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក​យើង។

ដោយម៉ៃឃើលម៉ូរីសុន