វា​ត្រូវ​បាន​បញ្ចប់

747 វាត្រូវបានបញ្ចប់«ចប់ហើយ» គឺជាការយំចុងក្រោយ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង។ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​សម្រេច​អ្វី? ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​ព្រះជន្ម​សាមសិប​បី​ឆ្នាំ ហើយ​ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​ទ្រង់ ទ្រង់​តែង​តែ​បំពេញ​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​បិតា​ទ្រង់​យ៉ាង​ពេញលេញ។ គណៈកម្មាការដ៏ទេវភាពគឺដើម្បីទៅដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ និងប្រជាជនទាំងមូលដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដើម្បីឱ្យពួកគេទាំងអស់គ្នាអាចរស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះ។ តើនេះអាចទៅរួចដោយរបៀបណា? ព្រះ​យេស៊ូ​បម្រើ​មនុស្ស​ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី ការ​ប្រព្រឹត្ត និង​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា ដោយសារ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​មាន​អំពើ​បាប វា​ជា​ការ​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ព្រះ​យេស៊ូ​ដើម្បី​ថ្វាយ​ទ្រង់​ជា​យញ្ញបូជា​ធួន​សម្រាប់​យើង ដោយ​ទទួល​នូវ​រាល់​កំហុស។ ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ត្រូវបានក្បត់ ចាប់ខ្លួន បរិហារដោយអាជ្ញាធរ និងប្រជាជន វាយដំ ពាក់មកុដដោយបន្លា ចំអក និងស្ដោះទឹកមាត់។ នៅពេលដែលការទាមទារត្រូវបានធ្វើឡើងចំពោះលោក Pontius Pilate៖ ឆ្កាង! ឆ្កាងគាត់ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិត ហើយឆ្កាងដោយស្លូតត្រង់។ ភាពងងឹតបានមកលើទឹកដី។ នេះប្រហែលជាសញ្ញាលោហធាតុមួយនៃការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះលើអំពើបាប និងមនុស្សដែលបដិសេធព្រះមេស្ស៊ី ដែលជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះ ដែលបានយកអំពើបាបមកលើខ្លួនឯង។ ព្រះយេស៊ូវបានព្យួរនៅលើឈើឆ្កាងដោយការឈឺចាប់ដែលមិនអាចនិយាយបាន ការរងទុក្ខវេទនា ការស្រេកទឹក និងបន្ទុកជាមួយនឹងអំពើបាបរបស់មនុស្សទាំងអស់។ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាំពីរ​ប្រយោគ​ដែល​បាន​ចុះ​មក​កាន់​យើង។

ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ជីវិត​របស់​ទ្រង់ នៅ​គ្រប់​ពេល​នៃ​ការ​រង​ទុក្ខ​របស់​ទ្រង់។ សូម្បី​តែ​ដល់​ម៉ោង​ស្លាប់​ក៏​បាន​ពឹង​ឪពុក។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សុគត​ជំនួស​យើង​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប​ដ៏​ធំ​បំផុត ។ ដូច្នេះ ឪពុក​របស់​គាត់​ត្រូវ​ទុក​គាត់​ឲ្យ​នៅ​ម្នាក់​ឯង។ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​បន្លឺ​ឡើង​ថា៖ «ព្រះ​នៃ​ទូលបង្គំ ព្រះ​នៃ​ទូលបង្គំ​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​បោះ​បង់​ចោល​ទូលបង្គំ?» (ម៉ាកុស ១។5,34) ក្នុង​ពាក្យ​ទាំង​នេះ «ព្រះ​នៃ​ទូលបង្គំ ជា​ព្រះ​នៃ​ទូលបង្គំ» ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​សម្ដែង​នូវ​ការ​ទុក​ចិត្ត​ឥត​ស្រាកស្រាន្ត​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា​ទ្រង់ គឺ​អ័បា​ដែល​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ដូច​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ក្នុង​គ្រប់​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​ទ្រង់។

សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនអាចបំបែកបានរបស់ឪពុក និងកូន ប្រឆាំងនឹងតក្កវិជ្ជារបស់មនុស្សនៅចំណុចនេះ។ អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​មិន​អាច​យល់​បាន​ដោយ​ប្រាជ្ញា​នៃ​ពិភពលោក​នេះ​ទេ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំយើងចូលទៅក្នុងជម្រៅនៃព្រះដោយអរគុណដល់គំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដើម្បី​យល់​អំពី​រឿង​នេះ ព្រះ​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​នូវ​ជំនឿ​របស់​លោក។
ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​សោយ​ទិវង្គត ដែល​ព្រះ​បាន​បោះ​បង់​ចោល ដើម្បី​ឲ្យ​រាស្ដ្រ​ទ្រង់​អាច​ស្រែក​អង្វរ​ដល់​ព្រះ​ជា​ព្រះ​វរបិតា ហើយ​នឹង​មិន​ត្រូវ​គេ​បោះ​បង់​ចោល​ដោយ​ទ្រង់​ឡើយ។ គាត់​និយាយ​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​វរបិតា​អើយ ទូល​បង្គំ​ដាក់​វិញ្ញាណ​របស់​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​ទ្រង់!»។ (លូកា ២3,46) ដោយ​ប្រាកដ​ថា​ទ្រង់ និង​ព្រះវរបិតា​គឺ​តែ​មួយ​ជានិច្ច។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​អំពី​ពាក្យ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​បន្លឺ​ឡើង​ក្នុង​ភាព​ងងឹត​ថា​៖ «​វា​ចប់​ហើយ​» ( យ៉ូហាន ១9,30).

កិច្ចការប្រោសលោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានសម្រេច។ ការរំដោះយើងពីអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់គឺពេញលេញ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង់ថ្លៃដ៏ទេវភាពនៅកន្លែងរបស់យើង។ យោង​តាម​ច្បាប់ ប្រាក់​ឈ្នួល​នៃ​អំពើ​បាប និង​សេចក្តី​ស្លាប់​ត្រូវ​បាន​សង​សម្រាប់​ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ។ អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ​គឺ​ជា​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង (ពី​រ៉ូម 6,23) អ្វីដែលហាក់ដូចជាមនុស្សល្ងង់ដូចជាការបរាជ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង តាមពិតគឺជាជ័យជំនះរបស់គាត់។ ទ្រង់​បាន​យក​ឈ្នះ​សេចក្ដី​ស្លាប់ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ជីវិត​អស់កល្ប​ជា​និច្ច។ នៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជោគជ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ

ដោយ Toni Püntener