នៅក្នុងរឿង Les Miserables លោក Jean Valjean ត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យទៅគេហដ្ឋានរបស់ប៊ីស្សពបន្ទាប់ពីការដោះលែងពីពន្ធនាគារ ដោយបានផ្តល់អាហារ និងបន្ទប់សម្រាប់ពេលយប់។ ក្នុងពេលយប់ លោក Valjean បានលួចគ្រឿងប្រាក់មួយចំនួន ហើយរត់គេចខ្លួន ប៉ុន្តែត្រូវបានចាប់បានដោយកងអាវុធហត្ថ ដែលនាំគាត់ត្រឡប់ទៅកាន់ប៊ីស្សពវិញជាមួយនឹងវត្ថុដែលលួច។ ជំនួសឱ្យការចោទប្រកាន់ ហ្សង់ ប៊ីស្សពផ្តល់ឱ្យគាត់នូវជើងចង្កៀងប្រាក់ចំនួនពីរ ហើយផ្តល់ចំណាប់អារម្មណ៍ថាគាត់បានផ្តល់របស់របរដល់គាត់ជាអំណោយ។
លោក Jean Valjean ដែលរឹងរូស និងឃោរឃៅដោយការជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេលវែងសម្រាប់ការលួចនំប៉័ងដើម្បីចិញ្ចឹមកូនរបស់បងស្រីរបស់គាត់បានក្លាយជាមនុស្សផ្សេងគ្នាតាមរយៈទង្វើនៃក្តីមេត្តាករុណាពីប៊ីស្សពនេះ។ ជំនួសឱ្យការបញ្ជូនទៅគុកវិញ គាត់អាចចាប់ផ្តើមជីវិតដ៏ស្មោះត្រង់។ ជំនួសឲ្យការរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់បុរសដែលត្រូវបានថ្កោលទោស ឥឡូវនេះគាត់ត្រូវបានផ្តល់នូវក្តីសង្ឃឹម។ តើនេះមិនមែនជាសារដែលយើងត្រូវនាំមកកាន់ពិភពលោកដែលបានក្លាយទៅជាងងឹតឬ? ប៉ុលបានសរសេរទៅព្រះវិហារនៅក្រុងថែស្សាឡូនីចថា៖ «ប៉ុន្តែសូមឲ្យគាត់ជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាព្រះជាព្រះវរបិតានៃយើង ដែលបានស្រឡាញ់យើង ហើយបានប្រទានការលួងលោមដ៏នៅអស់កល្បជានិរន្តរ៍ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ល្អដល់យើងតាមរយៈព្រះគុណ សូមសម្រាលទុក្ខចិត្តអ្នក ហើយពង្រឹងអ្នកក្នុងគ្រប់ការល្អទាំងអស់។ ពាក្យ" (2. ថែស្សាឡូនីច 2,16-១០) ។
តើនរណាជាប្រភពនៃក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង? វាគឺជាព្រះបីអង្គរបស់យើង ដែលផ្តល់ការលើកទឹកចិត្តដ៏អស់កល្ប និងក្តីសង្ឃឹមល្អដល់យើង៖ « សូមថ្វាយព្រះពរ ព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង ដែលតាមសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានប្រោសយើងម្តងទៀត ឲ្យមានក្តីសង្ឃឹមរស់ឡើងវិញ តាមរយៈការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពីសុគតឡើងវិញ។ មួយ « មរតកដែលមិនអាចរលួយ មិនសៅហ្មង និងរសាត់ទៅឆ្ងាយបានរក្សាទុកនៅស្ថានសួគ៌សម្រាប់អ្នក ដែលត្រូវបានរក្សាដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលបានរៀបចំដើម្បីបង្ហាញនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ » (1. ពេត្រុស 1,3-១០) ។
សាវ័កពេត្រុសនិយាយថា តាមរយៈការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ យើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់។ ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណទាំងអស់។ ពេលយើងយល់ពីចំណុចនេះ យើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្ត និងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអនាគត។ ក្តីសង្ឃឹមនេះ ដែលលើកទឹកចិត្ត និងពង្រឹងយើង នាំឱ្យយើងឆ្លើយតបដោយពាក្យល្អ និងទង្វើ។ ក្នុងនាមជាអ្នកជឿដែលជឿថាមនុស្សត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងរូបភាពនៃព្រះ យើងចង់បន្សល់ទុកនូវការចាប់អារម្មណ៍ជាវិជ្ជមានលើអ្នកដទៃក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សយើង។ យើងចង់ឲ្យអ្នកដទៃទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត ផ្តល់អំណាច និងក្តីសង្ឃឹម។ ជាអកុសល ប្រសិនបើយើងមិនផ្តោតលើក្តីសង្ឃឹមដែលមាននៅក្នុងព្រះយេស៊ូវទេ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់យើងជាមួយមនុស្សអាចធ្វើឲ្យអ្នកដទៃមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត មិនស្រលាញ់ មិនមានតម្លៃ និងគ្មានសង្ឃឹម។ នេះជាអ្វីដែលយើងគួរគិតយ៉ាងពិតប្រាកដក្នុងការជួបជុំគ្នាជាមួយអ្នកដទៃ។
ជីវិតពេលខ្លះស្មុគ្រស្មាញណាស់ ហើយយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែក៏ជាមួយខ្លួនយើងដែរ។ តើយើងជានិយោជក អ្នកគ្រប់គ្រង ឬអ្នកគ្រប់គ្រងដោះស្រាយការលំបាកជាមួយនិយោជិត ឬមិត្តរួមការងារដោយរបៀបណា? តើយើងកំពុងរៀបចំដោយផ្តោតលើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះគ្រីស្ទឬ? ការពិតគឺថាមនុស្សជាតិយើងត្រូវបានព្រះស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃ?
វាឈឺចាប់ណាស់ដែលត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងមតិអវិជ្ជមាន ការប្រមាថ ការព្យាបាលអយុត្តិធម៌ និងការឈឺចាប់។ ប្រសិនបើយើងមិនផ្តោតលើការពិតដ៏អស្ចារ្យដែលគ្មានអ្វីអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ព្រះបានទេ នោះយើងអាចលះបង់ និងអនុញ្ញាតឱ្យអវិជ្ជមានមកបំផ្លាញយើងដោយងាយ ដែលធ្វើឱ្យយើងបាក់ទឹកចិត្ត និងមិនមានការលើកទឹកចិត្ត។ សូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ដែលយើងមានសេចក្តីសង្ឃឹម ហើយអាចរំឭកអ្នកដទៃអំពីសេចក្តីសង្ឃឹមដែលមាននៅក្នុងយើង ហើយអាចនៅក្នុងពួកគេ៖ « ប៉ុន្តែ ចូរញែកព្រះអម្ចាស់ជាបរិសុទ្ធនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ ត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ក្នុងការឆ្លើយទៅកាន់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលហៅអ្នកឱ្យទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្តីសង្ឃឹមដែលមាននៅក្នុងអ្នក ដោយសុភាពរាបសារ និងការគោរព និងមានសតិសម្បជញ្ញៈ ដើម្បីអោយអ្នកដែលនិយាយបង្កាច់បង្ខូចអ្នក អាចនឹងមានការខ្មាស់អៀន នៅពេលដែលគេឃើញទង្វើល្អរបស់អ្នក តិះដៀលនៅក្នុង ព្រះគ្រីស្ទ" (1. ពេត្រុស 3,15-១០) ។
ដូច្នេះ តើអ្វីទៅជាមូលហេតុនៃក្តីសង្ឃឹមដែលយើងមាន? វាគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ព្រះដែលបានប្រទានដល់យើងនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ។ នេះជារបៀបដែលយើងរស់នៅ។ យើងជាអ្នកទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរសរបស់ទ្រង់។ តាមរយៈព្រះវរបិតា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់យើង ហើយផ្តល់ឱ្យយើងនូវការលើកទឹកចិត្តដែលមិនធ្លាប់មាន និងក្តីសង្ឃឹមដ៏ប្រាកដមួយថា “ប៉ុន្តែទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង ហើយជាព្រះជាព្រះវរបិតានៃយើង ដែលស្រឡាញ់យើង ហើយបានប្រទានការលួងលោមដ៏អស់កល្បដល់យើង និងសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ល្អដោយព្រះគុណ” ទ្រង់សម្រាលទុក្ខចិត្តអ្នក ហើយពង្រឹងអ្នកក្នុងគ្រប់ការងារ និងពាក្យល្អ» (2. ថែស្សាឡូនីច 2,16-១០) ។
តាមរយៈជំនួយនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់នៅក្នុងខ្លួនយើង យើងរៀនយល់ និងជឿលើសេចក្តីសង្ឃឹមដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ។ ពេត្រុសដាស់តឿនយើងកុំឲ្យបាត់បង់ការកាន់ខ្ជាប់របស់យើង ៖ « ប៉ុន្តែចូរចម្រើនឡើងដោយព្រះគុណ និងចំណេះដឹងអំពីព្រះអម្ចាស់ និងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គឥឡូវនេះ និងជារៀងរហូត!” (2. ពេត្រុស 3,18).
នៅក្នុងតន្ត្រី Les Miserables លោក Jean Valjean ច្រៀងបទចម្រៀង “តើខ្ញុំជានរណា?” នៅចុងបញ្ចប់។ បទចម្រៀងនេះមានទំនុកច្រៀងថា៖ «គាត់បានផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់ខ្ញុំពេលបាត់ទៅ។ គាត់បានផ្តល់កម្លាំងដល់ខ្ញុំដើម្បីយកឈ្នះ»។ មនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាឆ្ងល់ថាតើពាក្យទាំងនេះបានមកពីសំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅកាន់អ្នកជឿនៅទីក្រុងរ៉ូម: «សូមឱ្យព្រះនៃក្តីសង្ឃឹមបំពេញអ្នកដោយសេចក្តីអំណរនិងសន្តិភាពទាំងអស់ក្នុងការជឿដូច្នេះអ្នកអាចមានសេចក្តីសង្ឃឹមជាបរិបូរតាមរយៈអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។» (រ៉ូម។ ១5,13).
ដោយសារតែការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងសារនៃក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគតដ៏អស្ចារ្យ នោះជាការល្អក្នុងការសញ្ជឹងគិតអំពីទង្វើដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូ៖ «ទ្រង់ដែលស្ថិតក្នុងទម្រង់ដ៏ទេវភាព ទ្រង់មិនបានចាត់ទុកវាថាជាចោរប្លន់ដើម្បីស្មើនឹងព្រះទេ ប៉ុន្តែបានបញ្ចេញខ្លួនទទេ ហើយយកទម្រង់ជាអ្នកបម្រើ ក្លាយជាមនុស្សស្មើនឹងមនុស្ស ហើយត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាមនុស្សដែលមានរូបរាង» (ភីលីព 2,6-១០) ។
លោកយេស៊ូបានបន្ទាបខ្លួនដើម្បីក្លាយជាមនុស្ស។ ទ្រង់ប្រទានព្រះគុណដល់យើងម្នាក់ៗដោយសេរី ដើម្បីឲ្យយើងបានពេញដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាសេចក្តីសង្ឃឹមរស់របស់យើង!
ដោយ Robert Regazzoli
គេហទំព័រនេះមានជម្រើសចម្រុះនៃអក្សរសិល្ប៍គ្រីស្ទានជាភាសាអាឡឺម៉ង់។ ការបកប្រែគេហទំព័រដោយ Google Translate ។