ទីមួយគួរតែជាចុងក្រោយ!

៤៣៩ អ្នកទីមួយគួរតែជាអ្នកចុងក្រោយពេល​យើង​អាន​គម្ពីរ យើង​ពិបាក​យល់​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​លោក​យេស៊ូ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍។ សេចក្តី​ថ្លែង​ការណ៍​ដែល​កើត​ឡើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​អាច​ត្រូវ​បាន​អាន​នៅ​ក្នុង​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ម៉ាថាយ​ថា​៖ «ប៉ុន្តែ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​មុន​គេ​នឹង​ទៅ​ជា​ចុង​ក្រោយ ហើយ​អ្នក​ចុង​ក្រោយ​នឹង​ទៅ​ជា​មុន»(ម៉ាថាយ 19,30).

វាហាក់ដូចជាថាព្រះយេស៊ូវព្យាយាមម្តងហើយម្តងទៀតដើម្បីបង្អាក់សណ្តាប់ធ្នាប់នៃសង្គមដើម្បីលុបបំបាត់ស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននិងធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏ចម្រូងចម្រាស។ ជន​ជាតិ​យូដា​នៅ​សតវត្ស​ទី​មួយ​នៅ​ប៉ាឡេស្ទីន​បាន​ស្គាល់​គម្ពីរ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ សិស្ស​ដែល​នឹង​ក្លាយ​ជា​សិស្ស​ត្រឡប់​មក​វិញ​ដោយ​ច្របូកច្របល់ និង​តូចចិត្ត​ពី​ការ​ជួប​នឹង​ព្រះយេស៊ូវ។ ដូចម្ដេចដែលពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូវមិនសមនឹងពួកគេទេ។ ព្រាហ្មណ៍​នៅ​សម័យ​នោះ​ត្រូវ​បាន​គេ​គោរព​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន ដែល​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ពរជ័យ​ពី​ព្រះ។ ទាំងនេះស្ថិតក្នុងចំណោម "ទីមួយ" នៅលើជណ្តើរសង្គម និងសាសនា។

នៅ​ឱកាស​មួយ​ទៀត ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​អ្នក​ស្តាប់​ថា​៖ «នឹង​មាន​ការ​យំ​សោក​សង្រេង​នឹង​ធ្មេញ ពេល​ឃើញ​អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប និង​ហោរា​ទាំង​អស់​ក្នុង​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បណ្ដេញ​ចេញ! ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​មក​ពី​ទិស​ខាង​កើត និង​ពី​ទិស​ខាង​លិច ពី​ទិស​ខាង​ជើង និង​ពី​ទិស​ខាង​ត្បូង ហើយ​នឹង​អង្គុយ​នៅ​តុ​ក្នុង​ព្រះរាជ្យ​នៃ​ព្រះ។ ហើយ​មើល​ចុះ, មាន​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​ដែល​នឹង​ត្រូវ​បាន​មុន​គេ; ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​មុន​គេ​នឹង​ទៅ​ជា​ចុង​ក្រោយ» (លូកា ១៣:២៨-៣០ Butcher Bible)។

ដោយ​បាន​បំផុស​គំនិត​ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ម៉ារៀ ជា​ម្ដាយ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​បង​ប្អូន​ជីដូនមួយ​របស់​នាង​អេលីសាបិត​ថា ៖ « ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ព្រះចេស្ដា​ដោយ​ព្រះហស្ត​ដ៏​ខ្លាំងក្លា​របស់​ទ្រង់ ។ ព្រះអង្គ​បាន​កំចាត់​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ឆ្មើងឆ្មៃ និង​ក្រអឺតក្រទម​ទៅ​ខ្យល់​ទាំង​បួន។ ទ្រង់​បាន​ទម្លាក់​អ្នក​ខ្លាំង​ពូកែ ហើយ​លើក​តម្កើង​មនុស្ស​រាប​ទាប» (លូកា 1,51-52 ការបកប្រែទីក្រុងហ្សឺណែវថ្មី) ។ ប្រហែល​ជា​មាន​តម្រុយ​នៅ​ត្រង់​នេះ​ថា អំនួត​គឺ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​បញ្ជី​នៃ​អំពើ​បាប ហើយ​ព្រះ​ជា​ការ​គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម (សុភាសិត 6,16-១០) ។

នៅ​សតវត្ស​ទី​មួយ​នៃ​សាសនាចក្រ សាវ័ក​ប៉ុល​បញ្ជាក់​ពី​លំដាប់​បញ្ច្រាស​នេះ។ ខាង​សង្គម នយោបាយ និង​សាសនា ប៉ូល​គឺ​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​«​ទីមួយ​»។ គាត់​ជា​ពលរដ្ឋ​រ៉ូម៉ាំង​ដែល​មាន​បុព្វសិទ្ធិ​នៃ​ពូជពង្ស​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍។ «ខ្ញុំ​ត្រូវ​កាត់​ស្បែក​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ប្រាំបី ជា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​បេនយ៉ាមីន ជា​សាសន៍​ហេព្រើរ ជា​អ្នក​ផារិស៊ី តាម​ច្បាប់» (ភីលីព 3,5).

ប៉ុល​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ឲ្យ​ចូល​ក្នុង​កិច្ច​បម្រើ​ផ្សាយ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ នៅ​ពេល​ដែល​សាវ័ក​ផ្សេង​ទៀត​ជា​អ្នក​បម្រើ​ដែល​មាន​បទពិសោធន៍​រួច​ទៅ​ហើយ។ គាត់សរសេរទៅកូរិនថូសដោយដកស្រង់ពីព្យាការីអេសាយថា: «ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញប្រាជ្ញារបស់អ្នកប្រាជ្ញ ហើយខ្ញុំនឹងបោះចោលការយល់ដឹងនៃការយល់ដឹង... ប៉ុន្តែព្រះបានជ្រើសរើសអ្វីដែលល្ងង់នៅក្នុងលោកីយនេះ ដើម្បីឱ្យអ្នកប្រាជ្ញអាម៉ាស់ ; ហើយ​អ្វី​ដែល​ខ្សោយ​នៅ​ក្នុង​លោកីយ៍​នេះ ព្រះ​បាន​ជ្រើសរើស​ឲ្យ​ខ្មាស​អ្វី​ដែល​ខ្លាំង (1. កូរិនថូស 1,19 និង ២៧)។

ប៉ុល​ប្រាប់​មនុស្ស​ដដែល​ថា ព្រះគ្រីស្ទ​ដែល​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ​បាន​លេច​មក​ឲ្យ​គាត់ «ជា​ការ​ប្រសូត​មិន​ទាន់​ពេល» បន្ទាប់​ពី​បាន​លេច​មក​ឯ​ពេត្រុស បងប្អូន ៥០០ នាក់​ក្នុង​ឱកាស​មួយ​ទៀត បន្ទាប់​មក​ដល់​យ៉ាកុប និង​សាវ័ក​ទាំង​អស់។ តម្រុយមួយទៀត? អ្នក​ខ្សោយ​និង​ល្ងង់​នឹង​ខ្មាស​អ្នក​ប្រាជ្ញ​និង​ខ្លាំង?

ជារឿយៗព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើអន្តរាគមន៍ដោយផ្ទាល់នៅក្នុងដំណើរនៃប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់អ៊ីស្រាអែល ហើយបានផ្លាស់ប្តូរលំដាប់ដែលរំពឹងទុក។ អេសាវ​ជា​កូន​ច្បង ប៉ុន្តែ​យ៉ាកុប​បាន​ទទួល​សិទ្ធិ​ពី​កំណើត។ អ៊ីសម៉ាអែល​ជា​កូន​ច្បង​របស់​អ័ប្រាហាំ ប៉ុន្តែ​សិទ្ធិ​កំណើត​ត្រូវ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​អ៊ីសាក។ ពេល​យ៉ាកុប​ឲ្យ​ពរ​កូន​ប្រុស​ទាំង​ពីរ​របស់​យ៉ូសែប គាត់​បាន​ដាក់​ដៃ​លើ​អេប្រាអ៊ីម​កូន​ពៅ មិន​មែន​ម៉ាណាសេ​ទេ។ ដោយហេតុនេះ ព្រះបាទសូលជាស្ដេចទីមួយរបស់អ៊ីស្រាអែលបានបរាជ័យក្នុងការស្តាប់បង្គាប់ព្រះនៅពេលទ្រង់គ្រប់គ្រងប្រជាជន។ ព្រះ​បាន​ជ្រើស​រើស​ដាវីឌ ជា​កូន​ប្រុស​ម្នាក់​របស់​អ៊ីសាយ។ ដាវីឌ​បាន​ចេញ​ទៅ​មើល​ចៀម​នៅ​តាម​ស្រែ ហើយ​ត្រូវ​ហៅ​ឲ្យ​ចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ចាក់​ប្រេង​តាំង​របស់​គាត់។ ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ពៅ គាត់​មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​បេក្ខភាព​សក្ដិសម​សម្រាប់​តំណែង​នេះ​ទេ។ ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត «បុរស​តាម​ចិត្ត​របស់​ព្រះ» ត្រូវ​បាន​ជ្រើស​រើស​លើស​ជាង​បង​ប្អូន​សំខាន់​ៗ​ផ្សេង​ទៀត។

លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ជា​ច្រើន​អំពី​គ្រូ​ច្បាប់ និង​ពួក​ផារិស៊ី។ ស្ទើរតែទាំងស្រុងនៃជំពូកទី 23 នៃម៉ាថាយត្រូវបានឧទ្ទិសដល់ពួកគេ។ ពួក​គេ​ចូល​ចិត្ត​កន្លែង​អង្គុយ​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ ពួក​គេ​សប្បាយ​ចិត្ត​ពេល​ទទួល​ភ្ញៀវ​នៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​ផ្សារ ពួក​បុរស​ហៅ​ពួក​គេ​ថា រ៉ាប៊ី។ ពួកគេបានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ការអនុម័តជាសាធារណៈ។ ការផ្លាស់ប្តូរដ៏សំខាន់មួយនឹងមកដល់ឆាប់ៗនេះ។ «ក្រុងយេរូសាឡឹម ក្រុងយេរូសាឡិម... តើខ្ញុំចង់ប្រមូលកូនរបស់អ្នកមកជាមួយគ្នាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាដែរ ដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនមាន់នៅក្រោមស្លាបរបស់នាង។ ហើយអ្នកមិនចង់ទេ! ផ្ទះ​របស់​អ្នក​នឹង​ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​អ្នក​នៅ​ស្ងាត់​ស្ងៀម» ( ម៉ាថាយ ២3,37-១០) ។

តើ​វា​មាន​ន័យ​យ៉ាង​ណា​ថា «ទ្រង់​បាន​ទម្លាក់​អ្នក​ខ្លាំង​ពូកែ ហើយ​លើក​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប​ឡើង? មោទនភាព​បាន​សម្គាល់​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​នៃ​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​របស់​សាតាំង ហើយ​វា​ជា​ការ​ស្លាប់​មនុស្ស​យើង។ នៅពេលដែលគាត់ចាប់យើង វាផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈ និងអាកប្បកិរិយារបស់យើងទាំងស្រុង។

ពួកខាងគណៈផារីស៊ីដែលស្ដាប់លោកបានចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូថាបានបណ្ដេញអារក្សក្នុងនាមបេលសេប៊ូលជាចៅហ្វាយនៃអារក្ស។ ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​ថា​៖ ​«​អ្នក​ណា​ដែល​និយាយ​ទាស់​នឹង​កូន​មនុស្ស នោះ​នឹង​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ។ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ណា​ដែល​និយាយ​ទាស់​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ នោះ​នឹង​មិន​ត្រូវ​បាន​អត់ទោស​ឡើយ ទោះ​ក្នុង​លោកិយ​នេះ ឬ​ក្នុង​លោកិយ​ខាង​មុខ​នេះ» (ម៉ាថាយ ១2,32).

នេះមើលទៅដូចជាសាលក្រមចុងក្រោយប្រឆាំងនឹងពួកផារិស៊ី។ ពួកគេបានឃើញអព្ភូតហេតុជាច្រើន។ ពួកគេបានងាកចេញពីព្រះយេស៊ូវទោះបីគាត់ជាមនុស្សស្មោះត្រង់និងអព្ភូតហេតុក៏ដោយ។ ក្នុងនាមជាប្រភេទចុងក្រោយហើយពួកគេបានសួរគាត់ពីសញ្ញាមួយ។ តើនោះជាអំពើបាបទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមែនទេ? តើការអភ័យទោសនៅតែអាចធ្វើបានសម្រាប់ពួកគេទេ? ទោះបីជាមោទនភាពនិងចិត្តរឹងរូសរបស់នាងក៏ដោយក៏នាងស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវដែរហើយចង់អោយអ្នកត្រលប់មកវិញ។

ដូចរាល់ដង មានករណីលើកលែង។ នីកូដេម​បាន​មក​ឯ​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​យប់​នោះ​ចង់​យល់​បន្ថែម​ទៀត ប៉ុន្តែ​ខ្លាច​ពួក​សានហេរិន ជា​សេនាធិការ (យ៉ូហាន 3,1) ក្រោយ​មក គាត់​បាន​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​យ៉ូសែប ជា​អ្នក​ស្រុក​អារីមីថេ ពេល​គាត់​ដាក់​ព្រះ​សព​ព្រះ​យេស៊ូ​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ។ កាម៉ាលាល​បាន​ព្រមាន​ពួក​ផារិស៊ី​កុំ​ឲ្យ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​អធិប្បាយ​របស់​សាវ័ក​ឡើយ ( កិច្ចការ 5,34).

ដកចេញពីនគរ?

នៅក្នុង វិវរណៈ 20,11 យើងបានអានអំពីការកាត់ក្តីដ៏ធំនៃបល្ល័ង្កស ដោយព្រះយេស៊ូវបានកាត់ទោស "សំណល់នៃមនុស្សស្លាប់" ។ តើវាអាចទៅរួចទេដែលថា គ្រូបង្រៀនដ៏លេចធ្លោនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលជា "ដំបូង" នៃសង្គមរបស់ពួកគេនៅពេលនោះ ទីបំផុតអាចឃើញព្រះយេស៊ូវដែលពួកគេបានឆ្កាងសម្រាប់ទ្រង់ជានរណា? នេះគឺជា "សញ្ញា" ប្រសើរជាង!

ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះពួកគេត្រូវបានដកចេញពីនគរខ្លួនឯង។ អ្នក​ឃើញ​មនុស្ស​ទាំង​នោះ​មក​ពី​ខាង​កើត និង​ខាង​លិច ដែល​គេ​មើល​ងាយ។ មនុស្ស​ដែល​មិន​ដែល​ទទួល​បាន​ប្រយោជន៍​ពី​ការ​ស្គាល់​បទគម្ពីរ ឥឡូវ​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​តុ​ក្នុង​ពិធី​ជប់លៀង​ដ៏​ធំ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ (លូកា ១3,29) តើអ្វីអាចជាការអាម៉ាស់ជាងនេះ?

មាន "វាលនៃឆ្អឹង" ដ៏ល្បីល្បាញនៅក្នុងអេសេគាល 37 ។ ព្រះផ្តល់ឱ្យព្យាការីនូវចក្ខុវិស័យដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច។ ឆ្អឹងស្ងួតប្រមូលផ្តុំដោយ "សំឡេងរោទ៍" ហើយក្លាយជាមនុស្ស។ ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ហោរា​ថា ឆ្អឹង​ទាំង​នេះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល (រួម​ទាំង​ពួក​ផារិស៊ី)។

គេ​និយាយ​ថា​៖ ​«​កូន​មនុស្ស​អើយ ឆ្អឹង​ទាំង​នេះ​ជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល។ មើល​ចុះ ឥឡូវ​នេះ​គេ​និយាយ​ថា ឆ្អឹង​របស់​យើង​ត្រូវ​រីង​ស្ងួត ហើយ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​យើង​ក៏​បាត់​ទៅ ហើយ​ទី​បញ្ចប់​របស់​យើង​ក៏​នៅ​ទី​បញ្ចប់» (អេសេគាល ៣7,11) ប៉ុន្តែ​ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ថា​៖ «មើល​ចុះ យើង​នឹង​បើក​ផ្នូរ​របស់​អ្នក ហើយ​នាំ​អ្នក​ឡើង​ពី​ផ្នូរ​របស់​អ្នក ប្រជាជន​របស់​យើង ហើយ​នាំ​អ្នក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​អ៊ីស្រាអែល។ ហើយ​អ្នក​នឹង​ដឹង​ថា យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​ផ្នូរ​របស់​អ្នក ហើយ​នាំ​អ្នក​ឡើង​ពី​ផ្នូរ​របស់​អ្នក ជា​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ។ ហើយ​យើង​នឹង​ដាក់​ដង្ហើម​នៅ​ក្នុង​អ្នក ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​យើង​នឹង​តាំង​អ្នក​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដឹង​ថា យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់» (អេសេគាល ៣7,12-១០) ។

ហេតុអ្វីព្រះជាម្ចាស់ដាក់មនុស្សជាច្រើនមុនគេអោយធ្វើជាអ្នកចុងក្រោយហើយហេតុអ្វីអ្នកចុងក្រោយគេមុនគេ? យើងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា - ទីមួយដូចជាអ្នកចុងក្រោយហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាស្ថិតនៅចន្លោះ។ គាត់ចង់បានទំនាក់ទំនងជាមួយយើងទាំងអស់គ្នា។ អំណោយនៃការប្រែចិត្តដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានអាចត្រូវបានផ្តល់ជូនតែអ្នកដែលទទួលយកនូវព្រះគុណនិងឆន្ទៈដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះដោយចិត្ដរាបទាប។

ដោយ Hilary Jacobs


ជា PDFទីមួយគួរតែជាចុងក្រោយ!