ឆ្កែដ៏ស្មោះត្រង់
សត្វឆ្កែគឺជាសត្វដ៏អស្ចារ្យ។ ដោយប្រើប្រាស់ក្លិនដ៏ជក់ចិត្ត ពួកគេបានតាមដានអ្នកនៅរស់រានមានជីវិតនៅក្នុងអគារបាក់រលំ ស្វែងរកថ្នាំញៀន និងអាវុធក្នុងអំឡុងពេលស៊ើបអង្កេតរបស់ប៉ូលីស ហើយអ្នកខ្លះនិយាយថា ពួកគេថែមទាំងអាចរកឃើញដុំសាច់នៅក្នុងខ្លួនមនុស្សទៀតផង។ មានសត្វឆ្កែដែលអាចដឹងពីក្លិនរបស់ត្រីបាឡែន orca ដែលជិតផុតពូជដែលរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រភាគពាយព្យនៃសហរដ្ឋអាមេរិក។ សត្វឆ្កែមិនត្រឹមតែគាំទ្រមនុស្សជាមួយនឹងក្លិនរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ពួកវាក៏នាំមកនូវការលួងលោម ឬបម្រើជាសត្វឆ្កែណែនាំផងដែរ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ សត្វឆ្កែមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះអាក្រក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ចូរប្រឈមមុខនឹងវា៖ ពួកគេគ្រាន់តែមានទម្លាប់គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំមានឆ្កែមួយក្បាលជាសត្វចិញ្ចឹម ហើយគាត់នឹងលិទ្ធអ្វីៗដែលកើតឡើងដូចមនុស្សល្ងីល្ងើដែលឆ្អែតនឹងពាក្យល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួន។ «ដូចជាឆ្កែស៊ីអ្វីដែលវាបានក្អួត នោះក៏ដូចជាមនុស្សល្ងីល្ងើដែលនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួន» (សុភាសិត ២៦:១១)។
ជាការពិតណាស់ សាឡូម៉ូនមិនបានមើលឃើញអ្វីពីទស្សនៈរបស់ឆ្កែទេ ហើយខ្ញុំមិនគិតថាយើងណាម្នាក់អាចធ្វើបានទេ។ តើវាជាថ្ងៃដែលម្តាយរបស់ឆ្កែយកអាហារមកចិញ្ចឹមកូនឆ្កែដូចដែលនៅតែកើតឡើងជាមួយឆ្កែព្រៃអាហ្វ្រិកសព្វថ្ងៃមែនទេ? សូម្បីតែសត្វស្លាបខ្លះក៏ធ្វើបែបនេះដែរ។ តើវាគ្រាន់តែជាការព្យាយាមរំលាយអាហារដែលមិនបានរំលាយម្តងទៀតទេ? ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានអានអំពីភោជនីយដ្ឋានថ្លៃ ៗ ដែលអាហារត្រូវបានទំពារជាមុន។
តាមទស្សនៈរបស់សាឡូម៉ូន ឥរិយាបថឆ្កែនេះហាក់ដូចជាគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។ វារំឭកគាត់ពីមនុស្សល្ងង់។ មនុស្សល្ងីល្ងើនិយាយក្នុងចិត្តថា “គ្មានព្រះទេ”។ (ទំនុកដំកើង ៥៣:២)។ មនុស្សល្ងីល្ងើបដិសេធភាពសំខាន់របស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ មនុស្សល្ងីល្ងើតែងតែត្រឡប់ទៅរកវិធីគិត និងការរស់នៅរបស់គេវិញ។ ពួកគេធ្វើខុសដដែលៗ។ មនុស្សល្ងីល្ងើត្រូវបានបញ្ឆោតក្នុងការគិតរបស់គាត់ប្រសិនបើគាត់ជឿថាការសម្រេចចិត្តដែលធ្វើឡើងដោយគ្មានព្រះគឺសមហេតុផល។ ពេត្រុសបាននិយាយថា អ្នកណាដែលបដិសេធព្រះគុណរបស់ព្រះ ហើយត្រឡប់ទៅរកជីវិតដែលមិនត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ នោះប្រៀបដូចជាឆ្កែដែលស៊ីអ្វីដែលវាស្ដោះ (2. ពេត្រុស 2,22).
ដូច្នេះ តើយើងបំបែករង្វង់ដ៏កាចសាហាវនេះដោយរបៀបណា? ចម្លើយគឺ៖ កុំត្រឡប់ទៅក្អួត។ មិនថាយើងធ្វើបាបរបៀបរស់នៅបែបណាក៏ដោយ ក៏យើងមិនត្រឡប់ទៅរកវាវិញដែរ។ កុំធ្វើឡើងវិញនូវគំរូបាបចាស់។ ពេលខ្លះសត្វឆ្កែអាចត្រូវបានបង្វឹកទៅជាទម្លាប់អាក្រក់ ប៉ុន្តែមនុស្សល្ងង់នៅតែរឹងរូស ហើយមិនស្តាប់នៅពេលដាស់តឿន។ កុំឲ្យយើងធ្វើដូចមនុស្សល្ងីល្ងើ ដែលមើលងាយប្រាជ្ញា និងការប្រៀនប្រដៅឡើយ (សុភាសិត 1,7) សូមឲ្យយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណសាកល្បងយើង ហើយផ្លាស់ប្តូរយើងជារៀងរហូត ដើម្បីកុំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាត្រូវត្រឡប់ទៅដូចធម្មតាទៀតហើយ។ ប៉ុលបានប្រាប់ពួកកូល៉ុសថាពួកគេត្រូវលះចោលនូវមាគ៌ាចាស់របស់ខ្លួនថា៖ «ហេតុនេះហើយបានជាសម្លាប់សមាជិកនៃផែនដីដែលមានសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ មិនបរិសុទ្ធ តណ្ហាគួរឲ្យអាម៉ាស់ សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ និងសេចក្ដីលោភដែលជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ ដោយសាររឿងបែបនេះ ព្រះពិរោធមកលើកូនចៅដែលមិនស្តាប់បង្គាប់។ អ្នកក៏ធ្លាប់ដើរក្នុងរឿងទាំងអស់នេះដែរ នៅពេលដែលអ្នកនៅតែរស់នៅ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ចូរដកចេញឲ្យឆ្ងាយពីអ្នករាល់គ្នា៖ កំហឹង កំហឹង ការព្យាបាទ ការបង្កាច់បង្ខូច ពាក្យដែលគួរឲ្យអាម៉ាស់ចេញពីមាត់របស់អ្នក» (កូល៉ុស ៣:៥-៨)។ ជាសំណាងល្អ យើងអាចរៀនអ្វីមួយពីសត្វឆ្កែ។ កូនឆ្កែរបស់ខ្ញុំតែងតែដើរតាមខ្ញុំ - ក្នុងពេលវេលាល្អ និងអាក្រក់។ គាត់ឲ្យខ្ញុំលើកគាត់ ហើយណែនាំគាត់។ ទោះបីយើងមិនមែនជាឆ្កែក៏ដោយ តើនេះមិនអាចបំភ្លឺដល់យើងបានទេ? ចូរយើងដើរតាមព្រះយេស៊ូ ទោះជាទ្រង់នាំយើងទៅណាក៏ដោយ។ សូមឲ្យព្រះយេស៊ូវដឹកនាំអ្នក ដូចឆ្កែដ៏ស្មោះត្រង់ត្រូវបានដឹកនាំដោយម្ចាស់ដ៏ពេញចិត្តរបស់វាដែរ។ ចូរស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេស៊ូវ។
ដោយ James Henderson