នៅពេលដែលចំណងខាងក្នុងធ្លាក់ចុះ

717 នៅពេលដែលចំណងខាងក្នុងធ្លាក់ចុះដី​របស់​ពួក​កេរ៉ាសេន​នៅ​ខាង​កើត​សមុទ្រ​កាលីឡេ។ ពេល​ដែល​លោក​យេស៊ូ​ចុះ​ពី​ទូក នោះ​លោក​បាន​ជួប​បុរស​ម្នាក់​ដែល​មិន​មែន​ជា​ម្ចាស់​របស់​ខ្លួន។ គាត់បានរស់នៅទីនោះរវាងរូងភ្នំបញ្ចុះសព និងផ្នូរនៃទីបញ្ចុះសពមួយ។ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ទប់​គាត់​បាន​ទេ។ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ខ្លាំង​អាច​ដោះស្រាយ​ជាមួយ​គាត់​បាន​ទេ។ ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ គាត់​ដើរ​លេង​ដោយ​ស្រែក​ខ្លាំងៗ ហើយ​គប់​នឹង​ដុំ​ថ្ម។ «តែ​កាល​គាត់​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូវ​ពី​ចម្ងាយ គាត់​រត់​ទៅ​ក្រាប​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ទ្រង់ ហើយ​ស្រែក​យ៉ាង​ខ្លាំង​ថា៖ ‹ឱ​ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុត​អើយ តើ​ខ្ញុំ​មាន​រឿង​អ្វី​ដល់​ទ្រង់? ខ្ញុំ​ស្បថ​ចំពោះ​ព្រះ​ថា កុំ​ធ្វើ​បាប​ខ្ញុំ!»។ (ម៉ាកុស 5,6-១០) ។

គាត់ឆ្កួតហើយធ្វើបាបខ្លួនឯង។ ទោះ​ជា​បុរស​ម្នាក់​នេះ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​ដ៏​អាក្រក់​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ​យេស៊ូ​ស្រឡាញ់​គាត់ មាន​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ដល់​គាត់ ហើយ​បាន​បង្គាប់​វិញ្ញាណ​អាក្រក់​ឲ្យ​ទៅ ដែល​ពួក​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។ នេះ​ជា​លទ្ធផល​បុរស​នោះ​បាន​ស្លៀក​ពាក់​ព្រោះ​ឥឡូវ​មាន​សុខភាព​ល្អ ហើយ​ឥឡូវ​អាច​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​បាន។ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ស្ដារ​ការ​បាត់​បង់​ទាំង​អស់​របស់​ទ្រង់​ឡើង​វិញ។ «ពេល​គាត់​ចូល​ទូក គាត់​ដែល​ធ្លាប់​មាន​នោះ​បាន​សុំ​នៅ​ជាមួយ​គាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់​មិន​អនុញ្ញាត​គាត់​ទេ ប៉ុន្តែ​គាត់​បាន​និយាយ​ទៅ​គាត់​ថា​៖ ​«​ចូរ​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​ទៅ​ឯ​ប្រជាជន​របស់​អ្នក ហើយ​ប្រាប់​ពួកគេ​ពី​អ្វី​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ចំពោះ​អ្នក និង​ពី​របៀប​ដែល​គាត់​មាន​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ដល់​អ្នក​» (ម៉ាកុស 5,18-១៩). ចម្លើយរបស់បុរសនេះគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ដោយ​សារ​អ្វី​ដែល​លោក​យេស៊ូ​បាន​ធ្វើ​ចំពោះ​គាត់ គាត់​បាន​អង្វរ​ព្រះយេស៊ូ​ឲ្យ​ទៅ​តាម​គាត់។ លោក​យេស៊ូ​មិន​អនុញ្ញាត​ទេ គាត់​មាន​គម្រោង​មួយ​ទៀត​សម្រាប់​គាត់ ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ទៅ​ផ្ទះ​ទៅ​ប្រជាជន​របស់​អ្នក។ ចូរ​ប្រាប់​ពួកគេ​ពី​ដំណើរ​រឿង​នៃ​អ្វី​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ និង​របៀប​ដែល​ទ្រង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ​អាណិត​អាសូរ​ចំពោះ​អ្នក។

បុរស​នេះ​បាន​ស្គាល់​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​នរណា ទោះ​បី​ជា​ពី​ដើម​មក​តាម​រយៈ​ការ​សារភាព​របស់​បិសាច​ក៏​ដោយ។ គាត់​បាន​ជួប​ប្រទះ​នឹង​កិច្ចការ​សង្គ្រោះ និង​ការ​សម្អាត ហើយ​បាន​ដឹង​ថា គាត់​ជា​អ្នក​ទទួល​នូវ​សេចក្ដី​មេត្តាករុណា​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះ។ គាត់​ទៅ​ប្រាប់​ប្រជាជន​អំពី​អ្វី​ដែល​លោក​យេស៊ូ​បាន​ធ្វើ។ គាត់​ជា​អ្នក​និយាយ​ពី​ក្រុង​ជា​យូរ​មក​ហើយ ហើយ​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ឮ​អំពី​ព្រះ​យេស៊ូ​ជា​លើក​ដំបូង​នៅ​តាម​ផ្លូវ។ ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ធ្លាប់​ជួប​ប្រទះ​ដូច​គ្នា ហើយ​បាន​សរសេរ​ពាក្យ​របស់​ទ្រង់​នៅ​ក្នុង​ទំនុកតម្កើង​ថា៖ «សូម​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះអម្ចាស់ ព្រលឹង​ទូលបង្គំ ហើយ​កុំ​ភ្លេច​នូវ​អំពើ​ល្អ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ចំពោះ​អ្នក​ឡើយ ព្រះអង្គ​ដែល​អត់​ទោស​បាប​ទាំង​អស់​របស់​អ្នក ហើយ​ប្រោស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សះស្បើយ​ពី​ជំងឺ។ ជីវិត​ដែល​មក​ពី​សេចក្ដី​ហិនវិនាស ដែល​បាន​បំពាក់​មកុដ​អ្នក​ដោយ​ព្រះគុណ និង​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាត់​អ្នក​សប្បាយ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្មេង​ដូច​ឥន្ទ្រី» (ទំនុកដំកើង ១០3,2-១០) ។

វាមិនសំខាន់ទេថាអ្នកស្ថិតនៅក្នុងរដ្ឋណា។ វាមិនមានបញ្ហាអ្វីដែលអ្នកបានបាត់បង់ក្នុងជីវិតនេះ។ ព្រះ​យេស៊ូ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដូច​ជា​អ្នក​ឥឡូវ​នេះ មិន​មែន​ដូច​ជា​អ្នក​ចង់​ក្លាយ​ទៅ​ជា. គាត់​មាន​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ ហើយ​អាច ហើយ​នឹង​ស្ដារ​អ្នក​ឡើង​វិញ។ នៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានប្រទានជីវិតដល់យើង ជំនួសឱ្យសេចក្តីស្លាប់ សេចក្តីជំនឿ ជំនួសឱ្យការសង្ស័យ ក្តីសង្ឃឹម និងការព្យាបាល ជំនួសឱ្យការអស់សង្ឃឹម និងការបំផ្លិចបំផ្លាញ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ផ្ដល់​ឱ្យ​អ្នក​ច្រើន​ជាង​អ្វី​ដែល​អ្នក​អាច​ស្រមៃ​ទៅ​ទៀត​។ នៅទីបំផុត ព្រះនឹងជូតទឹកភ្នែកទាំងអស់ចេញពីភ្នែករបស់យើង។ ទុក្ខ ឬការបាត់បង់ សេចក្តីស្លាប់ ឬទុក្ខសោកនឹងមិនមានទៀតទេ។ តើថ្ងៃដ៏រីករាយនេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា។

ដោយ Barry Robinson