តើវានឹងមានរយៈពេលប៉ុន្មាន?

690 តើវានឹងចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណាពេល​យើង​ជា​គ្រិស្ដ​សាសនិក​ឆ្លង​កាត់​វិបត្តិ នោះ​មិន​ងាយ​ស៊ូទ្រាំ​ទេ។ វារឹតតែពិបាកជាងនេះទៅទៀត នៅពេលដែលយើងទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ថា ព្រះបានបំភ្លេចយើង ព្រោះវាហាក់ដូចជា ទ្រង់មិនបានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់យើងយូរពេក។ ឬនៅពេលដែលយើងឃើញថាព្រះកំពុងប្រព្រឹត្តខុសពីយើងចង់បាន។ ក្នុង​ស្ថានភាព​ទាំង​នេះ យើង​មាន​ការ​យល់​ខុស​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ប្រព្រឹត្ត។ យើងអានអំពីការសន្យានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងអធិស្ឋាន ហើយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងបានសម្រេចក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ៖ « ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅជិតអ្នក ខ្ញុំចង់សង្គ្រោះអ្នក ហើយខ្ញុំចង់ធ្វើវាឥឡូវនេះ! ជំនួយរបស់ខ្ញុំគឺមិនមានទៀតទេ។ យើង​នឹង​នាំ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ និង​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​មក​ក្រុង​យេរូសាឡិម ហើយ​បង្ហាញ​សិរីល្អ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល» (អេសាយ ៤៖6,13 សង្ឃឹមទាំងអស់គ្នា)។

ខគម្ពីរ​ពី​អេសាយ​គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​សេចក្ដី​ថ្លែង​ការណ៍​មួយ​ដែល​រាយ​ប៉ាយ​ពាស​ពេញ​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​ព្រះ​បាន​សន្យា​ថា​នឹង​មាន​សកម្មភាព​យ៉ាង​រហ័ស។ បរិបទរបស់គាត់គឺអំពីការធានារបស់ព្រះដែលថាជនជាតិយូដានៅបាប៊ីឡូននឹងត្រូវបាននាំត្រឡប់ទៅស្រុកយូដាវិញ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ចង្អុលបង្ហាញអំពីការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ។

ជនជាតិយូដានៅតែជាឈ្លើយនៅបាប៊ីឡូនបានសួរថាតើយើងអាចចាកចេញនៅពេលណា។ សម្រែក​នោះ​ត្រូវ​បាន​ឮ ដែល​តាម​សម័យ​កាល​បាន​ឡើង​ទៅ​កាន់​ព្រះ​ជា​ប្រចាំ​ពី​មនុស្ស​រមែង​ស្លាប់​របស់​ទ្រង់។ គាត់ត្រូវបានគេឮផងដែរនៅក្នុងថ្ងៃនៃកុមារដែលជាប់ឃុំរង់ចាំសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់នៅលើផែនដីដើម្បីចាប់ផ្តើម។ ព្រះ​បាន​មាន​បន្ទូល​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ថា​គាត់​នឹង​មិន​ស្ទាក់ស្ទើរ​ទេ​ព្រោះ​គាត់​ដឹង​ពី​បញ្ហា​របស់​យើង​។

នៅពេលដែលព្យាការីហាបាគុកមានការភ័យព្រួយដោយសារអំពើទុច្ចរិតរបស់ប្រជាជន ហើយបានត្អូញត្អែរចំពោះព្រះអំពីការខ្វះខាតក្នុងសម័យរបស់គាត់ គាត់បានទទួលការនិមិត្ត និងការធានាថាព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើ ប៉ុន្តែព្រះបានបន្ថែមថា: «ទំនាយនឹងមកដល់។ បំពេញតាមពេលវេលារបស់ពួកគេ ហើយទីបំផុតនឹងចេញមកដោយសេរី ហើយនឹងមិនបញ្ឆោតឡើយ។ ទោះ​បី​នាង​អូស​ទៅ​ក៏​ចាំ​នាង វា​ប្រាកដ​ជា​នឹង​មក ហើយ​នឹង​មិន​ខក​ខាន​មក​ឡើយ » ( ហាបាគុក 2,3).

ក្នុងការធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយ ក្មេងៗទាំងអស់រំខានឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ បន្ទាប់ពីបានត្រឹមតែប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រ ហើយចង់ដឹងថាតើវានឹងចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណា។ វាជាការពិតដែលថាការយល់ឃើញរបស់យើងអំពីពេលវេលាផ្លាស់ប្តូរនៅពេលដែលយើងធំឡើងពីទារករហូតដល់ពេញវ័យ ហើយវាហាក់បីដូចជាកាន់តែចាស់យើងកាន់តែលឿនជាងមុន ប៉ុន្តែយើងពិតជាមានការតស៊ូដើម្បីទទួលយកទស្សនៈរបស់ព្រះដោយជៀសមិនរួច។

«កាលពីមុន ព្រះមានបន្ទូលទៅកាន់បុព្វបុរសរបស់យើងតាមវិធីផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន តាមរយៈហោរា។ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ នៅ​ទី​បញ្ចប់ ទ្រង់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​យើង​តាម​រយៈ​ព្រះ‌បុត្រា។ ព្រះ​បាន​កំណត់​គាត់​ថា នៅ​ទី​បំផុត អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ជា​របស់​គាត់​ទុក​ជា​មរតក។ តាម​រយៈ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ក៏​បាន​បង្កើត​ពិភពលោក​តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​មក» (ហេព្រើរ 1,1-2 ព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អ) ។

នៅក្នុងភាសាហេព្រើរ យើងអានថា ការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្គាល់ "ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា" ហើយនោះគឺជាងពីរពាន់ឆ្នាំមុន។ ដូច្នេះ​ល្បឿន​របស់​យើង​នឹង​មិន​ដូច​គ្នា​នឹង​ល្បឿន​របស់​ព្រះ​ឡើយ។ វាអាចហាក់ដូចជាព្រះស្ទាក់ស្ទើរ។

ប្រហែល​ជា​វា​ជួយ​ដាក់​ពេល​វេលា​ក្នុង​ទស្សនៈ​ដោយ​មើល​ទៅ​ពិភព​រូបវន្ត។ ប្រសិនបើយើងពិចារណាថា ផែនដីប្រហែលជាមានអាយុជាង ពាន់លានឆ្នាំ ហើយសកលលោកមានអាយុជិត ពាន់លានឆ្នាំ នោះ ប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយអាចនឹងមានរយៈពេលយូរ។

ប្រាកដណាស់ មានចម្លើយមួយទៀត ជាងការសញ្ជឹងគិត ពេលវេលា និងភាពពាក់ព័ន្ធ ការជាប់គាំងនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះវរបិតា៖ « យើងតែងតែអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយចងចាំអ្នកនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយគិតអំពីកិច្ចការរបស់អ្នកដោយមិនឈប់ឈរនៅចំពោះព្រះភ័ក្ដ្រព្រះ ជាបិតានៃសេចក្តីជំនឿ។ ហើយ​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ការ​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ និង​ដោយ​ការ​អត់ធ្មត់​របស់​អ្នក ក្នុង​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដល់​ព្រះអម្ចាស់​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​នៃ​យើង» (១ថែស្ 1,2-១០) ។

គ្មាន​អ្វី​ដូច​ជា​រវល់​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ដូច​ថ្ងៃ​កន្លង​ទៅ​នោះ​ទេ។

ដោយ Hilary Buck