ទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយនឹងរាស្ដ្រទ្រង់

៤៣១ ទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយប្រជាជនក្នុង​សង្គម​កុលសម្ព័ន្ធ​បុរាណ ពេល​បុរស​ម្នាក់​ប្រាថ្នា​ចង់​យក​កូន ក្នុង​ពិធី​ដ៏​សាមញ្ញ​មួយ គាត់​បាន​និយាយ​ពាក្យ​ដូច​ខាង​ក្រោម៖ «ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ជា​ឪពុក​របស់​គាត់ ហើយ​គាត់​នឹង​ក្លាយ​ជា​កូន​របស់​ខ្ញុំ។ «ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ពិធី​រៀប​ការ ឃ្លា​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​និយាយ៖ 'នាង​ជា​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជា​ប្ដី​របស់​នាង'។ នៅចំពោះមុខសាក្សី ទំនាក់ទំនងដែលពួកគេបានចូលត្រូវបានបរិហារ ហើយដោយពាក្យទាំងនេះ វាត្រូវបានបញ្ជាក់ជាផ្លូវការ។

ដូចជានៅក្នុងគ្រួសារ

ពេល​ព្រះ​មាន​ព្រះទ័យ​ចង់​បង្ហាញ​ពី​ទំនាក់ទំនង​របស់​ទ្រង់​ជាមួយ​នឹង​អ៊ីស្រាអែល​ពី​បុរាណ ជួនកាល​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ជា​ឪពុក​របស់​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​អេប្រាអ៊ីម​ជា​កូន​ច្បង​របស់​ខ្ញុំ» (យេរេមា ៣ កូរិនថូស)1,9) គាត់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ដែល​ពណ៌នា​អំពី​ទំនាក់ទំនង​ដូច​ជា​ឪពុក​ម្តាយ​និង​កូនៗ។ ព្រះ​ក៏​ប្រើ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ដើម្បី​ពណ៌នា​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​នេះ​ថា​៖ ​«​អ្នក​ដែល​បង្កើត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្ដី​របស់​អ្នក... គាត់​បាន​ហៅ​អ្នក​ថា​ខ្លួន​ឯង​ជា​ស្ត្រី»(អេសាយ ៥4,5-៦). «ខ្ញុំ​នឹង​រៀប​អភិសេក​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​កល្ប​ជានិច្ច»(ហូសេ 2,21).

ទំនាក់ទំនងនេះច្រើនតែត្រូវបានប្រយោគតាមរបៀបដូចតទៅ៖ «អ្នកនឹងក្លាយជារាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងក្លាយជាព្រះរបស់អ្នក»។ នៅអ៊ីស្រាអែលបុរាណ ពាក្យថា "ប្រជាជន" មានន័យថាមានទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំរវាងពួកគេ។ ពេល​នាង​រស់​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ន៉ាអូមី​ថា​៖ ​«​ប្រជា​រាស្ដ្រ​របស់​អ្នក​គឺ​ជា​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ​» 1,16), នាងបានសន្យាថានឹងចូលទៅក្នុងទំនាក់ទំនងថ្មីនិងយូរអង្វែង។ នាង​កំពុង​តែ​ប្រកាស​ថា​តើ​នាង​នឹង​ទៅ​ទីណា​ឥឡូវ​នេះ។ ការបញ្ជាក់នៅក្នុងគ្រានៃការសង្ស័យ នៅពេលដែលព្រះមានបន្ទូលថា "អ្នកគឺជារាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំ" គាត់ (ដូចជានាងរស់) សង្កត់ធ្ងន់លើទំនាក់ទំនងច្រើនជាងកម្មសិទ្ធិ។ "ខ្ញុំនៅជាប់នឹងអ្នក អ្នកដូចជាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ" ព្រះ​មាន​បន្ទូល​នេះ​ជា​ច្រើន​ដង​ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​ព្យាការី ជាង​ការ​សរសេរ​មុនៗ​ទាំង​អស់​រួម​បញ្ចូល​គ្នា។

ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងដដែលៗដូច្នេះ? គឺដោយសារតែកង្វះភាពស្មោះត្រង់របស់អ៊ីស្រាអែលដែលធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងមានចម្ងល់។ អ៊ីស្រាអែលមិនអើពើនឹងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ខ្លួនជាមួយព្រះនិងគោរពបូជាព្រះដទៃ។ ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតអោយកុលសម្ព័ន្ធខាងជើងវាយយកបានដោយជនជាតិអាសស៊ើរនិងប្រជាជន។ ភាគច្រើននៃពួកហោរានៅគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានរស់នៅមិនយូរប៉ុន្មានមុនពេលដណ្តើមបានជ័យជម្នះរបស់ប្រជាជាតិយូដានិងផ្លូវរបស់វាចូលទៅក្នុងទាសភាពដោយពួកបាប៊ីឡូន។

មនុស្សឆ្ងល់។ ចប់ហើយ? តើព្រះបានបោះបង់ចោលយើងទេ? ហោរា​បាន​និយាយ​ម្ដង​ទៀត​ដោយ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត ៖ ទេ ព្រះ​មិន​បាន​បោះ​បង់​ចោល​យើង​ទេ។ យើងនៅតែជារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់នៅតែជាព្រះរបស់យើង។ ព្យាការី​បាន​ទាយ​អំពី​ការ​ស្ដារ​ជាតិ​ឡើង​វិញ ៖ ប្រជាជន​នឹង​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់​ទឹកដី​របស់​ខ្លួន ហើយ​សំខាន់​បំផុត គឺ​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ព្រះ​វិញ។ អនាគតកាល​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រើ​ជា​ញឹក​ញាប់៖ «គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​គេ»។ ព្រះមិនបានដេញពួកគេចេញទេ។ គាត់នឹងស្តារទំនាក់ទំនងឡើងវិញ។ គាត់នឹងនាំរឿងនេះមក ហើយវានឹងប្រសើរជាងមុន។

សាររបស់ព្យាការីអេសាយ

ព្រះ​មាន​បន្ទូល​តាម​រយៈ​អេសាយ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​បាន​ចិញ្ចឹម​និង​មើល​ថែ​កូន ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ចម្រើន​ឡើង​តាម​រយៈ​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​ពួក​គេ​បែរ​ខ្នង​ដាក់​ខ្ញុំ»។ «គេ​បាន​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​បាន​បដិសេធ​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​បាន​លះ​ចោល​ទ្រង់» (អេសាយ។ 1,2 & 4; ជីវិត​ថ្មី)។ ជា​លទ្ធផល ប្រជាជន​បាន​ចូល​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ។ «ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​គ្មាន​ការ​យល់​ដឹង»(អេសាយ 5,13; ជីវិត​ថ្មី)។

វាហាក់ដូចជាទំនាក់ទំនងបានបញ្ចប់។ យើង​អាន​ក្នុង​អេសាយ​ថា​៖ ​«​អ្នក​បាន​បណ្ដេញ​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​អ្នក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​របស់​យ៉ាកុប» 2,6. ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា នេះ​មិន​មែន​ជា​រៀង​រហូត៖ «កុំ​ខ្លាច​អី ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន... ត្បិត​នៅ​សល់​តែ​បន្តិច​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ការ​មិន​ពេញ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​បញ្ចប់» (10,24-២៥). "អ៊ីស្រាអែល ខ្ញុំមិនភ្លេចអ្នកទេ!"4,21) «ដ្បិត​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​សម្រាល​ទុក្ខ​រាស្ដ្រ​ទ្រង់ ហើយ​មាន​ព្រះហឫទ័យ​អាណិត​អាសូរ​ដល់​អ្នក​រង​ទុក្ខ​របស់​ទ្រង់»(ជនគណនា9,13).

ហោរា​បាន​និយាយ​អំពី​ការ​ធ្វើ​មាតុភូមិ​និវត្តន៍​ដ៏​ធំ​មួយ​ថា​៖ ​«​ដ្បិត​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​មាន​ព្រះហឫទ័យ​អាណិត​អាសូរ​ដល់​យ៉ាកុប ហើយ​ជ្រើស​រើស​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ម្ដង​ទៀត ហើយ​តាំង​ពួក​គេ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ» (លោកុ.4,1) ខ្ញុំចង់និយាយទៅកាន់ខាងជើង៖ ផ្តល់ឱ្យខ្ញុំ! ចូរ​នាំ​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​មក​ពី​ចម្ងាយ ហើយ​កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​មក​ពី​ចុង​ផែនដី» (ជនខ3,6) «ប្រជាជន​របស់​យើង​នឹង​នៅ​ក្នុង​វាល​ស្មៅ​ដ៏​សុខសាន្ត ទី​លំនៅ​ដែល​មាន​សុវត្ថិភាព និង​ដោយ​មោទនភាព» (លេវី2,18) «ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះទ្រង់នឹងជូតទឹកភ្នែកចេញពីមុខគ្រប់ៗគ្នា... នៅពេលនោះ ពួកគេនឹងនិយាយថា "មើលចុះ ព្រះនៃយើង ដែលពួកយើងសង្ឃឹមនឹងជួយយើង" (២កូរិនថូស)5,8-៩). ហើយ​ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ពួក​គេ​ថា «អ្នក​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​ខ្ញុំ»(ចោទិ1,16) «អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ កូន​ប្រុស​ដែល​មិន​ពិត» (ចោទិ3,8).

មាន​ដំណឹង​ល្អ មិន​មែន​សម្រាប់​តែ​អ៊ីស្រាអែល​ទេ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​មនុស្ស​គ្រប់​រូប៖ «ជន​បរទេស​នឹង​ចូល​រួម​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​វង្ស​យ៉ាកុប»(លោកុ.4,1) «កុំ​ឲ្យ​ជន​បរទេស​ណា​ដែល​បែរ​មក​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​រាស្ដ្រ​ទ្រង់›»។6,3) «ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​ធ្វើ​អាហារ​ដ៏​បរិបូរ​សម្រាប់​ប្រជាជន​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ភ្នំ​នេះ» (២កូរិនថូស)5,6) ពួក​គេ​នឹង​និយាយ​ថា “នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់… សូម​ឲ្យ​យើង​ត្រេក​អរ ហើយ​ត្រេក​អរ​ក្នុង​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​ទ្រង់”(២កូរិនថូស)។5,9).

សាររបស់ព្យាការីយេរេមា

យេរេមា​រួម​បញ្ចូល​រូបភាព​គ្រួសារ៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា តើ​ខ្ញុំ​ចង់​កាន់​អ្នក​ដូច​ជា​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច ហើយ​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នក​នូវ​ប្រទេស​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​នេះ... ខ្ញុំ​គិត​ថា​អ្នក​នឹង​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា «បិតា​ជា​ទី​ស្រឡាញ់» ហើយ​មិន​ចាក​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​មិន​បាន​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​ខ្ញុំ ដូច​ជា​មនុស្ស​ស្រី​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​ដោយ​សារ​អ្នក​ស្រឡាញ់​របស់​នាង​ទេ នេះ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា» (យេរេមា។ 3,19-២០). «គេ​មិន​បាន​រក្សា​សេចក្ដី​សញ្ញា​របស់​ខ្ញុំ​ទេ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ជា​ម្ចាស់ [ប្ដី] របស់​គេ​ក៏​ដោយ» (លេវី1,32) នៅ​ដើម​ដំបូង យេរេមា​បាន​ទាយ​ថា​ទំនាក់​ទំនង​បាន​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ៖ «ពួក​គេ​មិន​មែន​ជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទេ! ព្រះអម្ចាស់ ជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល និង​ពូជពង្ស​យូដា មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា គេ​មើលងាយ​ខ្ញុំ»។5,10-១១). "ខ្ញុំបានដាក់ទណ្ឌកម្មអ៊ីស្រាអែលចំពោះការផិតក្បត់របស់នាង ហើយបានបណ្តេញនាងចេញ ហើយប្រគល់វិក័យប័ត្រលែងលះឱ្យនាង" (3,8) ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាការបដិសេធជាអចិន្ត្រៃយ៍ទេ។ «អេប្រាអ៊ីម​ជា​កូន​សំលាញ់​និង​កូន​សំឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​ឬ? ទោះខ្ញុំគំរាមគាត់ញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ខ្ញុំត្រូវតែចងចាំគាត់។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​មាន​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ដល់​គាត់» (លេវី1,20) “តើ​កូន​ស្រី​ក្បត់​ចិត្ត​ឯង​ដល់​ណា​ទៀត?” (លេវី1,22) លោក​បាន​សន្យា​ថា​លោក​នឹង​ស្ដារ​ពួក​វា​ឡើង​វិញ៖ «យើង​នឹង​ប្រមូល​ហ្វូង​ចៀម​ដែល​នៅ​សេសសល់​ពី​គ្រប់​ប្រទេស​ដែល​យើង​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេ» (២កូ.3,3) ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ពេល​វេលា​មក​ដល់​ហើយ គឺ​ជា​ពេល​ដែល​យើង​នឹង​បង្វែរ​សំណាង​របស់​អ៊ីស្រាអែល និង​យូដា ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​យើង” (៣០:៣)។ «មើល​ចុះ យើង​នឹង​នាំ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​ខាង​ជើង ហើយ​នឹង​ប្រមូល​ពួក​គេ​ពី​ចុង​ផែនដី» (លេវី1,8) «យើង​នឹង​អត់ទោស​ឲ្យ​គេ​នូវ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គេ ហើយ​មិន​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​គេ​ឡើយ» (លេវី1,34) «សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល និង​សាសន៍​យូដា​នឹង​មិន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្ត្រី​មេម៉ាយ ដែល​ត្រូវ​បោះ​បង់​ដោយ​ព្រះ​នៃ​ពួក​គេ គឺ​ជា​ព្រះ​នៃ​ពួក​ពលបរិវារ​ឡើយ»។1,5) អ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុត ព្រះ​នឹង​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពួក​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់៖ «ត្រឡប់​មក​វិញ កូន​ដែល​ដើរ​ថយ​ក្រោយ យើង​នឹង​ប្រោស​អ្នក​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​របស់​អ្នក» (3,22) «​យើង​នឹង​ផ្តល់​ចិត្ត​ដល់​ពួកគេ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ថា​យើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់​» (​២​កូរិនថូស​)4,7).

«​យើង​នឹង​ដាក់​ច្បាប់​របស់​យើង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​គេ ហើយ​សរសេរ​វា​នៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​គេ» (លេវី1,33) «​យើង​នឹង​ឲ្យ​គេ​មាន​គំនិត​តែ​មួយ និង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​តែ​មួយ ... ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ដាក់​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ដល់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ចិត្ត​គេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​ចាក​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ​ឡើយ»។2,39-៤០). ព្រះ​សន្យា​ថា​នឹង​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​ថ្មី​ឡើង​វិញ ដែល​នេះ​គឺ​ជា​ការ​ធ្វើ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ថ្មី​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ៖ «គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​យើង ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​គេ» (២កូរិនថូស)4,7; ៣០.២២; ៣1,33; 32,38) «យើង​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​នៃ​គ្រួសារ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​យើង» (លេវី1,1) «យើង​នឹង​ធ្វើ​កិច្ច​សន្យា​ថ្មី​ជាមួយ​នឹង​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល និង​ជាមួយ​នឹង​វង្ស​យូដា» (លេវី1,31) «​យើង​នឹង​ធ្វើ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ដ៏​នៅ​អស់កល្ប​ជា​និច្ច​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​គេ​ឡើយ» (លេវី2,40).

យេរេមា​បាន​ឃើញ​ថា​សាសន៍​ដទៃ​ក៏​នឹង​ក្លាយ​ជា​ចំណែក​របស់​វា​ដែរ៖ «ទាស់​នឹង​អ្នក​ជិត​ខាង​អាក្រក់​ទាំង​អស់​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​មរតក​ដែល​យើង​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​អ៊ីស្រា‌អែល ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​យើង មើល អញ​នឹង​ដក​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​គេ ហើយ​យើង​នឹង​ដក​ពួក​វង្ស​យូដា​ចេញ​ពី ក្នុងចំណោម​ពួកគេ។ …ហើយ​វា​នឹង​ក្លាយ​ជា​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​នឹង​រៀន​ពី​ប្រជាជន​របស់​យើង​ដើម្បី​ស្បថ​ដោយ​នាម​ខ្ញុំ ៖ ដូច​ជា​ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះជន្ម​គង់​នៅ! ... ដូច្នេះ​ពួក​គេ​នឹង​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​របស់​យើង» (លោកុ2,14-១០) ។

ហោរាអេសេគាលមានសារស្រដៀងនេះដែរ

ព្យាការីអេសេគាលក៏ពណ៌នាអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថាជាអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយថា៖ «ខ្ញុំបានដើរកាត់អ្នក ហើយមើលមកអ្នក ហើយមើលចុះ វាជាពេលដែលត្រូវគោរពអ្នក។ ខ្ញុំ​យក​អាវ​របស់​ខ្ញុំ​មក​គ្រប​លើ​អ្នក ហើយ​បិទ​បាំង​ភាព​អាក្រាត​របស់​អ្នក។ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​នឹង​អ្នក ហើយ​បាន​ធ្វើ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក នេះ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​ជា​អម្ចាស់​ថា អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​របស់​ខ្ញុំ» (អេសេគាល ១ កូរិនថូស)6,8) ក្នុង​ភាព​ប្រៀប​ប្រដូច​មួយ​ទៀត ព្រះ​ពិពណ៌នា​ខ្លួន​គាត់​ថា​ជា​អ្នក​គង្វាល​ថា​៖ ​«​កាល​ដែល​អ្នក​គង្វាល​ស្វែង​រក​ចៀម​របស់​ខ្លួន ពេល​ដែល​វា​វង្វេង​ចេញ​ពី​ហ្វូង​ចៀម​របស់​គាត់ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ស្វែង​រក​ចៀម​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ពួក​វា​ពី​គ្រប់​ទី​កន្លែង​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ខ្ចាត់​ព្រាត់» (លេវី4,12-១៣). តាម​ការ​ប្រៀប​ធៀប​នេះ គាត់​បាន​កែប្រែ​ពាក្យ​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​នេះ​ថា​៖ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ជា​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្ញុំ ជា​ហ្វូង​នៃ​វាល​ស្មៅ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា»(លេវី4,31) គាត់ទាយថាប្រជាជននឹងត្រឡប់មកពីនិរទេសវិញ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់ពួកគេថា៖ «ខ្ញុំនឹងឲ្យបេះដូងផ្សេងពីពួកគេ ហើយដាក់វិញ្ញាណថ្មីនៅក្នុងពួកគេ ហើយខ្ញុំនឹងយកបេះដូងថ្មចេញពីរាងកាយរបស់ពួកគេ ហើយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវបេះដូងថ្មីមួយ។ បេះដូង​នៃ​សាច់ឈាម ដូច្នេះ ចូរ​ប្រតិបត្តិ​តាម​បទបញ្ញត្តិ​របស់​យើង ហើយ​កាន់​តាម​ច្បាប់​របស់​យើង ហើយ​ធ្វើ​តាម។ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ក្លាយ​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​យើង ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ»។11,19-២០). ទំនាក់ទំនង​នេះ​ក៏​ត្រូវ​បាន​ពិពណ៌នា​ថា​ជា​សេចក្ដី​សញ្ញា​មួយ​ដែរ​ថា​៖ ​«​ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​នឹង​ចងចាំ​នូវ​សេចក្ដី​សញ្ញា​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ជាមួយ​អ្នក​កាល​ពី​វ័យ​ក្មេង ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​បង្កើត​សេចក្ដី​សញ្ញា​ដ៏​នៅ​អស់កល្ប​ជា​និច្ច​ជាមួយ​អ្នក​»​(​១​កូរិនថូស​)6,60). ទ្រង់​ក៏​នឹង​គង់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​ដែរ៖ «អញ​នឹង​នៅ​ក្នុង​ពួក​គេ ហើយ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​យើង»។7,27) «ខ្ញុំ​នឹង​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ជា​រៀង​រហូត។ ហើយ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​មិន​បង្អាប់​ដល់​នាម​បរិសុទ្ធ​របស់​យើង​ទៀត​ឡើយ»3,7).

សាររបស់ព្យាការីតូចតាច

ហោរា​ហូសេ​ក៏​រៀប​រាប់​អំពី​ការ​បែក​គ្នា​ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​នេះ​ដែរ​ថា​៖ ​«អ្នក​មិន​មែន​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ​ទេ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ចង់​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ដែរ»(ហូសេ 1,9) ជំនួស​ឱ្យ​ពាក្យ​ធម្មតា​សម្រាប់​អាពាហ៍ពិពាហ៍ គាត់​ប្រើ​ពាក្យ​លែងលះ​គ្នា​ថា "នាង​មិន​មែន​ជា​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​មែន​ជា​ប្តី​របស់​នាង​ដែរ!"។2,4) ប៉ុន្តែដូចដែលបានកើតឡើងជាមួយអេសាយ និងយេរេមា នេះគឺជាការបំផ្លើស។ ហូសេ​ប្រញាប់​បន្ថែម​ថា​ទំនាក់​ទំនង​មិន​ទាន់​ចប់​ទេ៖ «ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា អ្នក​នឹង​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា ប្ដី​របស់​ខ្ញុំ...2,18 និង ២១)។ «​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​ចិត្ត​មេត្ដា​ចំពោះ​ឡូ-រូហាម៉ា [​អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ស្រឡាញ់​] ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់​ឡូ-អាំមី [​មិនមែន​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​ខ្ញុំ​] ថា 'អ្នក​ជា​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ' ហើយ​ពួកគេ​នឹង​និយាយ​ថា 'អ្នក​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​។2,25) «ខ្ញុំនឹងប្រោសការក្បត់របស់ពួកគេម្តងទៀត។ ខ្ញុំចង់ស្រឡាញ់នាង; ដ្បិត​កំហឹង​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ងាក​ចេញ​ពី​ពួក​គេ» (១កូ4,5).

ហោរា​យ៉ូអែល​រក​ឃើញ​ពាក្យ​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ថា​៖ ​«​ពេល​នោះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​ច្រណែន​នឹង​ស្រុក​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ប្រោស​រាស្ដ្រ​ទ្រង់​»​(​យ៉ូអែល 2,18) «ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​លែង​ត្រូវ​ខ្មាស​ទៀត​ហើយ» (2,26) ព្យាការី​អេម៉ុស​ក៏​សរសេរ​ថា​៖ ​«​យើង​នឹង​បង្វែរ​ការ​ចាប់​ខ្លួន​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​យើង​វិញ​»​(​អេម 9,14).

ព្យាការីមីកាបានសរសេរថា៖ «ទ្រង់នឹងអាណិតអាសូរយើងម្តងទៀត»។ «អ្នក​នឹង​ស្មោះត្រង់​នឹង​យ៉ាកុប ហើយ​បង្ហាញ​សេចក្ដី​មេត្ដា​ដល់​អ័ប្រាហាំ ដូច​ដែល​អ្នក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វបុរស​របស់​យើង​ពី​បុរាណ» (Mic 7,19-២០). ព្យាការី​សាការី​ផ្ដល់​សេចក្ដី​សង្ខេប​ដ៏​ល្អ​មួយ​ថា ៖ « ឱ​កូន​ស្រី​ស៊ីយ៉ូន​អើយ ចូរ​អរ​សប្បាយ​ចុះ! ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា មើល​ចុះ យើង​មក ហើយ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក» (សាការី 2,14) «មើល​ចុះ យើង​នឹង​លោះ​ប្រជាជន​របស់​យើង​ពី​ស្រុក​ខាង​កើត និង​ពី​ភាគ​ខាង​លិច ហើយ​យើង​នឹង​នាំ​ពួក​គេ​ទៅ​ស្រុក​កំណើត​ដើម្បី​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូសាឡឹម។ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ក្លាយ​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​យើង ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ និង​សុចរិត»។8,7-១០) ។

នៅក្នុងសៀវភៅចុងក្រោយនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្យាការីម៉ាឡាគីសរសេរថាៈ «ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូលមានព្រះបន្ទូលថា នៅថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងបង្កើត ហើយខ្ញុំនឹងអាណិតពួកគេ ដូចមនុស្សមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់កូនប្រុសរបស់គាត់ដែល បម្រើ” (ម៉ាល។ 3,17).

ដោយម៉ៃឃើលម៉ូរីសុន


ជា PDFទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយនឹងរាស្ដ្រទ្រង់