ព្រះយេស៊ូវ: កម្មវិធីសង្គ្រោះដ៏ល្អឥតខ្ចោះ

Gegen Ende seines Evangeliums sind diese faszinierenden Kommentare des Apostels Johannes zu lesen: „Noch viele andere Zeichen tat Jesus vor seinen Jüngern, die nicht geschrieben sind in diesem Buch ... Wenn aber eins nach dem andern aufgeschrieben werden sollte, so würde, meine ich, die Welt die Bücher nicht fassen, die zu schreiben wären“ (Johannes 20,30; 21,25) ដោយផ្អែកលើមតិយោបល់ទាំងនេះ ហើយពិចារណាលើភាពខុសគ្នារវាងដំណឹងល្អទាំងបួន វាអាចសន្និដ្ឋានបានថា ដំណើររឿងដែលចោទសួរនោះ មិនត្រូវបានសរសេរជាដំណើររឿងពេញលេញនៃជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវនោះទេ។ យ៉ូហាន​បាន​ចែង​ថា ការ​សរសេរ​របស់​លោក​មាន​គោល​បំណង « ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជឿ​ថា​ព្រះយេស៊ូវ​គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ជីវិត​ក្នុង​ព្រះនាម​ទ្រង់ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ជំនឿ » ( យ៉ូហាន 20,31 ) ។ ការផ្តោតសំខាន់នៃដំណឹងល្អគឺដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសេចក្តីសង្គ្រោះដែលបានប្រទានដល់យើងនៅក្នុងទ្រង់។

Obwohl Johannes in Vers 31 die Erlösung (das Leben) mit Jesu Namen verknüpft sieht, sprechen Christen davon, durch Jesu Tod errettet zu sein. Diese prägnante Aussage ist zwar so weit korrekt, aber der alleinige Bezug der Erlösung auf Jesu Tod kann uns den Blick auf die Fülle dessen verstellen, wer er ist und was er für unsere Errettung getan hat. Die Ereignisse der Karwoche rufen uns in Erinnerung, dass Jesu Tod — von so entscheidender Bedeutung er auch ist — in einem grösseren Zusammenhang eingebunden, zu betrachten ist, der die Menschwerdung unseres Herrn, seinen Tod, seine Auferstehung und Himmelfahrt einschliesst. Sie alle sind wesentliche, untrennbar miteinander verwobene Meilensteine seines Erlösungswerks — jenes Werks, das uns Leben in seinem Namen schenkt. So wollen wir während der Karwoche, ebenso wie im ganzen übrigen Jahr, in Jesus das vollkommene Erlösungswerk sehen.

ចាប់កំណើត

Jesu Geburt war nicht die alltägliche Geburt eines gewöhnlichen Menschen. Als in jeder Hinsicht einzigartig, verkörpert sie den Anfang der Menschwerdung Gottes selbst. Mit Jesu Geburt kam Gott als Mensch in gleicher Weise zu uns, wie alle Menschen seit Adam geboren wurden. Obwohl er blieb, was er war, nahm der ewige Sohn Gottes menschliches Leben in seiner ganzen Ausprägung an — von Anfang bis Ende, von der Geburt bis zum Tod. Als eine Person ist er ganz Gott und ganz Mensch. In dieser überwältigenden Aussage finden wir eine ewig geltende Bedeutung, die eine ebenso ewig währende Würdigung verdient.

ជាមួយនឹងការចាប់កំណើតរបស់ទ្រង់ ព្រះរាជបុត្រាដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះបានកើតចេញពីភាពអស់កល្បជានិច្ច ហើយចូលទៅក្នុងការបង្កើតរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយពេលវេលា និងលំហ ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលធ្វើពីសាច់ និងឈាម។ «ហើយ​ព្រះ​បន្ទូល​បាន​ក្លាយ​ជា​សាច់ឈាម ហើយ​គង់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​យើង​រាល់​គ្នា ហើយ​យើង​បាន​ឃើញ​សិរី​ល្អ​របស់​ទ្រង់ ជា​សិរី​ល្អ​នៃ​ព្រះរាជបុត្រា​តែ​មួយ​ពី​ព្រះវរបិតា ដែល​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ព្រះគុណ និង​សេចក្តី​ពិត » ( យ៉ូហាន 1,14). Jesus war in der Tat ein echter Mensch in seiner ganzen Menschlichkeit, gleichzeitig war er aber auch ganz Gott — wesensgleich mit dem Vater und dem Heiligen Geist. Seine Geburt erfüllt viele Prophezeiungen und verkörpert die Verheissung unserer Erlösung.

Die Menschwerdung endete nicht mit Jesu Geburt — sie setzte sich über sein ganzes Erdenleben hinaus fort und findet heute mit seinem verherrlichten menschlichen Leben ihre weitere Verwirklichung. Der inkarnierte (d.h. Fleisch gewordene) Sohn Gottes bleibt wesensgleich mit dem Vater und dem Heiligen Geist — seine göttliche Natur ist uneingeschränkt gegenwärtig und allmächtig am Wirken, was seinem Leben als Mensch eine einzigartige Bedeutung verleiht. So heisst es im Römerbrief 8,3-4: „Denn was dem Gesetz unmöglich war, weil es durch das Fleisch geschwächt war, das tat Gott: Er sandte seinen Sohn in der Gestalt des sündigen Fleisches und um der Sünde willen und verdammte die Sünde im Fleisch, damit die Gerechtigkeit, vom Gesetz gefordert, in uns erfüllt würde, die wir nun nicht nach dem Fleisch leben, sondern nach dem Geist“- Paulus erläutert des Weiteren, dass „wir selig werden durch sein Leben“ (Römer 5,10).

Leben und Wirken Jesu sind untrennbar miteinander verwoben — beide sind Teil der Inkarnation. Der Gott-Mensch Jesus ist der vollkommene Hohepriester und Mittler zwischen Gott und den Menschen. Er wurde der menschlichen Natur teilhaftig und liess der Menschheit Gerechtigkeit widerfahren, indem er ein sündenloses Leben führte. Dieser Umstand lässt uns begreifen, wie er eine Beziehung, sowohl mit Gott, als auch mit den Menschen, zu pflegen vermag. Während wir gewöhnlich an Weihnachten seine Geburt feiern, sind die Ereignisse seines ganzen Lebens stets Teil unseres allumfänglichen Lobpreises — auch in der Karwoche. Sein Leben offenbart den Beziehungscharakter unserer Erlösung. Jesus brachte, in Gestalt seiner selbst, Gott und die Menschheit in einer vollkommenen Beziehung zusammen.

Tod

Einige verleitet die Kurzaussage, wir seien durch Jesu Tod errettet, zur misslichen Fehlvorstellung, sein Tod sei ein Sühneopfer gewesen, das Gott zur Gnade veranlasste. Ich bete darum, dass wir alle den Trugschluss dieses Gedankens erkennen.

T.F. Torrance schreibt, dass wir in Jesu Tod vor dem Hintergrund eines rechten Verständnisses der alttestamentlichen Opfer keine heidnische Opfergabe um der Vergebung willen erkennen, sondern das kraftvolle Zeugnis des Willens eines gnädigen Gottes (Atonement: The Person and Work of Christ [dt.: Sühne: Person und Wirken Christi], S. 38-39). Heidnische Opferriten basierten auf dem Prinzip der Vergeltung, Israels Opfersystem hingegen auf dem der Vergebung und Versöhnung. Statt sich mithilfe von Opfergaben gleichsam Vergebung zu verdienen, sahen sich die Israeliten von Gott in den Stand versetzt, ihrer Sünden freigesprochen und damit mit ihm versöhnt zu sein.

អាកប្បកិរិយាយញ្ញបូជារបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់ និងបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ព្រះ ដោយយោងទៅលើគោលបំណងនៃការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យនៅក្នុងការផ្សះផ្សាជាមួយព្រះវរបិតា។ ជាមួយនឹងការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់របស់យើងក៏បានកម្ចាត់មារសាតាំង ហើយបានដកអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់ដោយខ្លួនវាផងដែរ៖ «ដោយព្រោះកូនមានសាច់ឈាម ទ្រង់ក៏ទទួលយកវាតាមរបៀបដូចគ្នា ដើម្បីឲ្យតាមរយៈការស្លាប់របស់វា វាអាចនឹងដកអំណាចនៃវាចេញ។ ដែល​មាន​អំណាច​លើ​សេចក្ដី​ស្លាប់ គឺ​អារក្ស និង​អ្នក​ប្រោស​លោះ ដែល​ត្រូវ​បង្ខំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទាសករ​ពេញ​មួយ​ជីវិត ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​សេចក្ដី​ស្លាប់» (ហេព្រើរ 2,14-15). Paulus fügte dem hinzu, dass Jesus „herrschen [muss], bis Gott ihm alle Feinde unter seine Füsse legt. Der letzte Feind, der vernichtet wird, ist der Tod“ (1. កូរិនថូស ១5,25-២៦). ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញទិដ្ឋភាពដ៏ធួននៃសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់យើង។

ការរស់ឡើងវិញ

នៅថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ យើងប្រារព្ធការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបំពេញការព្យាករណ៍ជាច្រើនក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ អ្នក​និពន្ធ​ហេព្រើរ​ចង្អុល​បង្ហាញ​ថា ការ​សង្គ្រោះ​របស់​អ៊ីសាក​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ពី​ការ​រស់​ឡើង​វិញ (ហេព្រើរ 11,18-១៩). ចេញ​ពី​សៀវភៅ​យ៉ូណាស យើង​រៀន​ថា​គាត់​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​ត្រី​ធំ «បី​ថ្ងៃ​បី​យប់» (យ៉ូណាស ២:១)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សំដៅ​ទៅ​លើ​ព្រឹត្តិការណ៍​នោះ​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​សុគត ការ​បញ្ចុះ​សព និង​ការ​រស់​ឡើង​វិញ​របស់​ទ្រង់ (ម៉ាថាយ ១2,39-៤០); ម៉ាថាយ ១6,4 និង 21; ចន 2,18-១០) ។

Wir feiern Jesu Auferstehung mit grosser Freude, weil sie uns in Erinnerung ruft, der Tod ist nicht endgültig. Vielmehr stellt er einen Zwischenschritt auf unserem Weg in die Zukunft dar — das ewige Leben in Gemeinschaft mit Gott. Zu Ostern feiern wir Jesu Sieg über den Tod und das neue Leben, das wir in ihm haben werden. Voller Freude sehen wir der Zeit entgegen, von der in der Offenbarung 21,4 វានិយាយថា៖ «[...] ហើយព្រះនឹងជូតទឹកភ្នែកទាំងអស់ចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយនឹងមិនមានសេចក្តីស្លាប់ទៀតទេ គ្មានទុក្ខព្រួយទៀតទេ គ្មានការយំទៀតទេ គ្មានការឈឺចាប់ទៀតទេ។ ដ្បិតអ្វីៗពីមុនបានកន្លងផុតទៅហើយ»។ ការរស់ឡើងវិញតំណាងឱ្យក្តីសង្ឃឹមនៃការប្រោសលោះរបស់យើង។

ការឡើងសោយរាជ្យ

កំណើត​របស់​លោក​យេស៊ូ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត ហើយ​ជីវិត​របស់​លោក​បាន​នាំ​ឲ្យ​លោក​ស្លាប់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនអាចបំបែកការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ពីការយាងឡើងរបស់ទ្រង់បានទេ។ គាត់​មិន​បាន​ងើប​ពី​ផ្នូរ​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ទម្រង់​មនុស្ស​ទេ។ នៅក្នុងធម្មជាតិដ៏រុងរឿងរបស់មនុស្ស ទ្រង់បានឡើងទៅឯព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយមានតែជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនោះប៉ុណ្ណោះ ទើបកិច្ចការដែលទ្រង់បានចាប់ផ្តើមបានបញ្ចប់។

In der Einleitung zu Torrances‘ Buch Atonement schrieb Robert Walker: „Mit der Auferstehung nimmt Jesus unsere Wesenheit als Mensch in sich auf und führt sie der Gegenwart Gottes in Einheit und Gemeinschaft der trinitarischen Liebe zu.“ C.S. Lewis drückte es so aus: „In der Christengeschichte steigt Gott hinab, um dann wieder aufzufahren.“ Die wunderbare gute Botschaft kündet davon, dass Jesus uns mit sich emporhob. „...und er hat uns mit auferweckt und mit eingesetzt im Himmel in Christus Jesus, damit er in den kommenden Zeiten erzeige den überschwänglichen Reichtum seiner Gnade durch seine Güte gegen uns in Christus Jesus“ (Epheser 2,6-១០) ។

ការចាប់កំណើត ការស្លាប់ ការរស់ឡើងវិញ និងការឡើងឋានសួគ៌ - ពួកគេទាំងអស់គឺជាផ្នែកមួយនៃការប្រោសលោះរបស់យើង ដូច្នេះហើយការសរសើររបស់យើងនៅក្នុងសប្តាហ៍បរិសុទ្ធ។ ចំណុចសំខាន់ទាំងនេះចង្អុលទៅអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសម្រាប់យើងពេញមួយជីវិត និងការងាររបស់ទ្រង់។ ពេញមួយឆ្នាំ សូមឲ្យយើងស្គាល់កាន់តែច្រើនឡើងថាទ្រង់ជានរណា និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើង។ គាត់ឈរសម្រាប់ការងារដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៃការប្រោសលោះ។

von Josep Tkack