ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាព្រះនៅកន្លែងធ្វើការ - បង្កើតនិយាយផ្លាស់ប្តូរយើងរស់នៅក្នុងយើងធ្វើការនៅក្នុងយើង។ ទោះបីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចធ្វើរឿងនេះដោយគ្មានចំណេះដឹងរបស់យើងក៏ពិតមែនប៉ុន្តែវាមានប្រយោជន៍និងសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀត។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាព្រះ
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានលក្ខណៈរបស់ព្រះ ស្មើនឹងព្រះ ហើយធ្វើអ្វីដែលមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលធ្វើ។ ដូចព្រះជាម្ចាស់ដែរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺបរិសុទ្ធ - បរិសុទ្ធខ្លាំងណាស់ ដែលវាគ្រាន់តែជាអំពើបាបក្នុងការបំពានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូចដែលវាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ (ហេព្រើរ 10,29) ការប្រមាថ ការប្រមាថព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាអំពើបាបដែលមិនអាចអត់ទោសបាន (ម៉ាថាយ 12,32) នេះមានន័យថា វិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីកំណើត ហើយមិនបានទទួលភាពបរិសុទ្ធដូចព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះទេ។
ដូចព្រះជាម្ចាស់ដែរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺអស់កល្បជានិច្ច (ហេព្រើរ 9,14) ដូចព្រះជាម្ចាស់ដែរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅគ្រប់ទីកន្លែង (ទំនុកដំកើង ១៣9,7-៩). ដូចព្រះជាម្ចាស់ដែរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទ្រង់សព្វគ្រប់ (1. កូរិនថូស 2,10-២១; យ៉ូហាន ១4,26) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្កើត (យ៉ូប ៣3,4; ទំនុកដំកើង ៩4,30) ហើយបង្កើតអព្ភូតហេតុ ( ម៉ាថាយ ១2,28; រ៉ូម ១5,18-19) និងរួមចំណែកដល់កិច្ចការរបស់ព្រះ។ វគ្គខ្លះដាក់ឈ្មោះព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថាជាព្រះស្មើគ្នា។ នៅក្នុងការពិភាក្សាអំពីអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណ ប៉ុលសំដៅទៅលើការស្ថាបនាស្របគ្នានៃព្រះវិញ្ញាណ ព្រះអម្ចាស់ និងព្រះ (1. កូរិនថូស ១2,4-៦). គាត់បញ្ចប់សំបុត្ររបស់គាត់ដោយការអធិស្ឋានបីភាគី (2. កូរិនថូស ១3,14) ពេត្រុសចាប់ផ្ដើមសំបុត្រមួយដោយទម្រង់ត្រីភាគីមួយទៀត (1. ពេត្រុស 1,2) ខណៈពេលដែលឧទាហរណ៍ទាំងនេះមិនមែនជាភស្តុតាងនៃព្រះត្រីឯកតែមួយ ពួកគេគាំទ្រគំនិតនេះ។
រូបមន្តបុណ្យជ្រមុជទឹកពង្រឹងសញ្ញានៃការរួបរួមបែបនេះ៖ «ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកក្នុងព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ» (ម៉ាថាយ ២៨:១៩)។ អ្នកទាំងបីមានឈ្មោះមួយ ដែលសំដៅទៅលើភាពតែមួយ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីមួយ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ធ្វើវា។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានបន្ទូល ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូល។ ប្រសិនបើអាណាណាសកុហកព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គាត់កុហកព្រះ (កិច្ចការ 28:19-5)។ ពេត្រុសនិយាយថាអាណានាសមិនបានកុហកអ្នកតំណាងរបស់ព្រះទេ ប៉ុន្តែចំពោះព្រះផ្ទាល់វិញមនុស្សមិនកុហកចំពោះអំណាចមិនផ្ទាល់ខ្លួនទេ។
នៅក្នុងវគ្គមួយ ប៉ុលបាននិយាយថា គ្រិស្តសាសនិកជាវិហាររបស់ព្រះ (1. កូរិនថូស 3,16) ម្យ៉ាងទៀត គាត់និយាយថា យើងជាព្រះវិហារនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (1. កូរិនថូស 6,19) យើងជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់ថ្វាយបង្គំទេវៈ ហើយមិនមែនជាអំណាចអរូបិយទេ។ ពេលប៉ុលសរសេរថា យើងជាព្រះវិហារនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គាត់កំពុងបញ្ជាក់ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាព្រះ។
ដូច្នេះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងព្រះគឺដូចគ្នា៖ « ពេលដែលពួកគេកំពុងបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងតមអាហារ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបន្ទូលថា ចូរញែកខ្ញុំចេញពីបាណាបាស និងសូល សម្រាប់កិច្ចការដែលខ្ញុំបានហៅពួកគេទៅ » ( កិច្ចការ 13,2), នៅទីនេះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រើសព្វនាមផ្ទាល់ខ្លួនដូចជាព្រះដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានបន្ទូលថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានសាកល្បងនិងល្បងលគាត់ហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានស្បថដោយកំហឹងថា គេនឹងមិនមកឯកន្លែងសម្រាករបស់ខ្ញុំឡើយ» (ហេព្រើរ 3,7-១០) ។ ប៉ុន្តែ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនគ្រាន់តែជាឈ្មោះផ្សេងទៀតសម្រាប់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺឯករាជ្យពីព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ដូចដែលបានបង្ហាញរួចហើយនៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូវ ( ម៉ាថាយ 3,16-១៧). ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យើងកើតមកដោយព្រះ (យ៉ូហាន ១:១២) ដែលដូចគ្នានឹងការកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (យ៉ូហាន 3,5) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាមធ្យោបាយដែលព្រះគង់នៅក្នុងយើង (អេភេសូរ ២:២២; 1. ចូហាន 3,24; 4,13) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅក្នុងយើង (រ៉ូម 8,11; 1. កូរិនថូស 3,16) - ហើយដោយសារវិញ្ញាណរស់នៅក្នុងយើង យើងក៏អាចនិយាយបានថា ព្រះរស់នៅក្នុងយើង។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន
- ព្រះគម្ពីរពិពណ៌នាអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលមានចរិតលក្ខណៈមនុស្ស៖
- វិញ្ញាណរស់នៅ (រ៉ូម 8,11; 1. កូរិនថូស 3,16)
- ព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូល (កិច្ចការ 8,29; 10,19;11,12; 21,11; ១ ធីម៉ូថេ 4,1; ហេព្រើរ 3,7 ល។ )
- ជួនកាល ព្រះវិញ្ញាណប្រើសព្វនាមផ្ទាល់ខ្លួន « ខ្ញុំ » ( កិច្ចការនៃពួកសាវក 10,20;13,2)
- វិញ្ញាណអាចត្រូវបានគេនិយាយទៅកាន់ ល្បួង កាន់ទុក្ខ ជេរប្រមាថ និងធ្វើបាប ( កិច្ចការ 5,3; ៩; អេភេសូរ 4,30; ហេព្រើរ 10,29; ម៉ាថាយ ២2,31)
- ព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ សម្រុះសម្រួល ហៅ និងណែនាំ ( រ៉ូម 8,14; ២៦; កិច្ចការ ១3,220,28)
រ៉ូម 8,27 និយាយអំពីក្បាលនៃចិត្ត។ ព្រះវិញ្ញាណធ្វើការសម្រេចចិត្ត - ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានធ្វើការសម្រេចចិត្ត (កិច្ចការ 15,28) ចិត្តដឹងហើយធ្វើការ (1. កូរិនថូស 2,11; 12,11) ទ្រង់មិនមែនជាអំណាចផ្ទាល់ខ្លួនទេ ព្រះយេស៊ូវបានហៅព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ Paraclete - បកប្រែថាជាជំនួយ ទីប្រឹក្សា ឬអ្នកការពារ។
«ហើយខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះដ៏ជាជំនួយមួយទៀតឲ្យអ្នករាល់គ្នានៅជាមួយអ្នកជារៀងរហូត គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត ដែលពិភពលោកមិនអាចទទួលបានឡើយ ដ្បិតវាមិនអាចមើលឃើញ ឬដឹងឡើយ។ អ្នកស្គាល់គាត់ ពីព្រោះគាត់នៅជាមួយនឹងអ្នក ហើយនឹងនៅក្នុងអ្នក» (យ៉ូហាន ១4,16-17).
ទីប្រឹក្សាដំបូងរបស់ពួកសិស្សគឺលោកយេស៊ូ។ នៅពេលគាត់បង្រៀន ថ្លែងទីបន្ទាល់ ថ្កោលទោស ណែនាំ និងបើកសម្ដែងការពិត ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (យ៉ូហាន 1 Cor4,26; 15,26; 16,8; ១៣-១៤)។ ទាំងអស់នេះគឺជាតួនាទីផ្ទាល់ខ្លួន។ John ប្រើទម្រង់បុរសនៃពាក្យក្រិក parakletos ព្រោះវាមិនចាំបាច់ប្រើទម្រង់អព្យាក្រឹតទេ។ នៅ Johannes ១6,14 សូម្បីតែសព្វនាមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បុរស "គាត់" ត្រូវបានគេប្រើបន្ទាប់ពីពាក្យ neuter Geist ត្រូវបានគេប្រើ។ វានឹងកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការប្តូរទៅសព្វនាមផ្ទាល់ខ្លួនអព្យាក្រឹត ប៉ុន្តែ Johannes មិនធ្វើទេ។ វិញ្ញាណត្រូវបានដោះស្រាយជាមួយ "គាត់" ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វេយ្យាករណ៍គឺមិនសូវសំខាន់ទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាសំខាន់ណាស់ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានគុណសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន។ គាត់មិនមែនជាកម្លាំងមិនផ្ទាល់ខ្លួនទេ ប៉ុន្តែជាជំនួយដ៏ឆ្លាតវៃ និងដ៏ទេវភាពដែលរស់នៅក្នុងខ្លួនយើង។
ស្មារតីនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់
មិនមានផ្នែកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលមានចំណងជើងថា "ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ" ទេ។ យើងរៀនបន្តិចបន្តួចពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅទីនេះ និងទីនោះ នៅពេលដែលអត្ថបទព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពីទ្រង់។ គម្ពីរសញ្ញាចាស់ផ្តល់ឱ្យយើងនូវទិដ្ឋភាពមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះវិញ្ញាណមានវត្តមាននៅក្នុងការបង្កើតជីវិត (1. មូស 1,2; ការងារ ៣3,4;34,14) ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានបំពេញដល់បេសាឡាលដោយមានសមត្ថភាពក្នុងការសង់ព្រះពន្លា (2. ម៉ូសេ ១1,3-៥). គាត់បានបំពេញតាមម៉ូសេ ហើយក៏បានមកតាមពួកចាស់ទុំទាំង៧០នាក់ (4. មូស 11,25) លោកបានបំពេញដោយប្រាជ្ញារបស់លោកយ៉ូស្វេក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ ដូចលោកសាំសុនពោរពេញទៅដោយកម្លាំង និងសមត្ថភាពក្នុងការប្រយុទ្ធ (5. ម៉ូសេ ១4,9; ចៅក្រម [លំហ]]6,34; 14,6) ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះត្រូវបានប្រទានដល់សូល ហើយបានយកមកវិញ (1. លោកសម 10,6; 16,14) ព្រះវិញ្ញាណបានប្រទានឲ្យដាវីឌនូវផែនការសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ (1. Chr ២8,12) ព្រះវិញ្ញាណបំផុសគំនិតព្យាការីឲ្យនិយាយ (4. ម៉ូសេ ១4,2; 2. សំ ១3,2; 1. Chr ២2,18;2. Chr ២5,1; ២០.១៤; អេសេគាល។ 11,5; សាការី 7,12;2. ពេត្រុស 1,21).
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីផងដែរ វាគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលជំរុញមនុស្សដូចជា អេលីសាបិត សាការី និងស៊ីម្មានឲ្យនិយាយ (លូកា 1,41; 67; 2,25-៣២). យ៉ូហានបាទីស្ទបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតាំងពីកំណើតរបស់គាត់ (លូកា 1,15) កិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតរបស់គាត់គឺការប្រកាសអំពីការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់មនុស្សមិនត្រឹមតែដោយទឹកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងភ្លើង ( លូកា 3,16).
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងព្រះយេស៊ូវ
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានវត្តមានយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានចូលរួមក្នុងជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះវិញ្ញាណបានជំរុញការមានគំនិតរបស់គាត់ ( ម៉ាថាយ 1,20) ចូរក្រាបលើគាត់បន្ទាប់ពីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក (ម៉ាថាយ 3,16) បាននាំគាត់ចូលទៅក្នុងវាលរហោស្ថាន (Lk4,1) ហើយបានជួយគាត់ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ (លូកា 4,18) ព្រះយេស៊ូវបានបណ្ដេញអារក្ស ដោយមានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ 2,28) តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់បានថ្វាយខ្លួនជាយញ្ញបូជាសម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្សជាតិ (ហេ9,14) ហើយដោយព្រះវិញ្ញាណដដែល ទ្រង់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ( រ៉ូម 8,11).
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមានបន្ទូលនៅគ្រានៃការបៀតបៀនពីពួកសិស្សទ្រង់ (ម៉ាថាយ 10,19-២០). គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ 8,19) ហើយបន្ថែមទៀតថា ព្រះប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់មនុស្សទាំងអស់ ពេលពួកគេទូលសូមទ្រង់ (លូកា 11,13) អ្វីដែលសំខាន់បំផុតមួយចំនួនដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺនៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាន ។ មនុស្សដំបូងត្រូវតែកើតពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ (យ៉ូហាន 3,5) មនុស្សត្រូវការការបន្តខាងវិញ្ញាណ ហើយវាមិនមែនមកពីខ្លួនគេទេ ប៉ុន្តែជាអំណោយពីព្រះ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណមិនអាចមើលឃើញក៏ដោយ វាធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង (ខ 8) ។
ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនផងដែរថា៖ «អ្នកណាស្រេក ចូរមកឯខ្ញុំ ហើយផឹកចុះ។ អ្នកណាជឿលើខ្ញុំ ដូចបទគម្ពីរចែងថា ទឹកដែលមានជីវិតនឹងហូរចេញពីក្នុងខ្លួនអ្នកនោះ។ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍អំពីព្រះវិញ្ញាណ ដែលអស់អ្នកជឿលើលោកគួរទទួល។ ដ្បិតវិញ្ញាណមិនទាន់នៅទីនោះនៅឡើយ។ ដ្បិតព្រះយេស៊ូមិនទាន់ត្រូវបានលើកតម្កើងទេ» (យ៉ូហាន 7,37-១០) ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំពេញសេចក្តីស្រេកទឹកខាងក្នុង។ វាជួយយើងដឹកនាំទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដែលយើងត្រូវបានបង្កើតដោយព្រះអង្គ។ យើងទទួលបានព្រះវិញ្ញាណដោយការមករកព្រះយេស៊ូវហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំពេញជីវិតរបស់យើង។
ចូហានណេនិយាយ «ដ្បិតវិញ្ញាណមិនទាន់នៅទីនោះនៅឡើយ។ ដ្បិតព្រះយេស៊ូវមិនទាន់ត្រូវបានលើកតម្កើងនៅឡើយ»(ខ.៣៩)។. ព្រះវិញ្ញាណបានបំពេញបុរសនិងស្ត្រីមួយចំនួនរួចហើយមុនជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែវានឹងមកក្នុងវិធីដ៏មានឥទ្ធិពលថ្មីមួយទៀត—នៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០។ ឥឡូវនេះ ព្រះវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានដល់អស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ ( កិច្ចការ 2,38-៣៩). ព្រះយេស៊ូវបានសន្យានឹងពួកសិស្សទ្រង់ថា ព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតនឹងត្រូវប្រទានដល់ពួកគេ ដែលនឹងរស់នៅក្នុងពួកគេ4,16-១៨). វិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតនេះគឺដូចគ្នានឹងព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានយាងមកឯពួកសិស្សទ្រង់ (ខ.១៨) ពីព្រោះទ្រង់ជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទ និងជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះវរបិតា - ទ្រង់បានបញ្ជូនដោយព្រះយេស៊ូវ និងព្រះវរបិតា (យ៉ូហាន ១5,26) ព្រះវិញ្ញាណធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវមានលទ្ធភាពសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា និងសម្រាប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់បន្ត។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា ព្រះវិញ្ញាណនឹងបង្រៀនពួកសិស្ស ហើយរំឭកពួកគេអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកគេ ( យ៉ូហាន 1 Cor4,26) ព្រះវិញ្ញាណបានបង្រៀនពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេមិនអាចយល់បានមុនការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ 6,12-១០) ។
ព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលអំពីព្រះយេស៊ូវ (យ៉ូហាន ១5,26;16,24) គាត់មិនផ្សព្វផ្សាយខ្លួនគាត់ទេ ប៉ុន្តែនាំមនុស្សទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដល់ព្រះវរបិតា។ គាត់មិននិយាយពីខ្លួនគាត់ទេ គឺតាមតែព្រះវរបិតាសព្វព្រះទ័យប៉ុណ្ណោះ (យ៉ូហាន ១6,13) វាជាការល្អដែលព្រះយេស៊ូវមិនគង់នៅជាមួយយើងទៀតទេ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណអាចមានសកម្មភាពក្នុងមនុស្សរាប់លាននាក់ ( យ៉ូហាន 16,7) ព្រះវិញ្ញាណផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយបង្ហាញពិភពលោកអំពីអំពើបាប និងកំហុស ហើយបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់វាសម្រាប់យុត្តិធម៌ និងយុត្តិធម៌ (ខ.៨-១០)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចង្អុលមនុស្សទៅរកព្រះយេស៊ូវ ជាដំណោះស្រាយចំពោះកំហុស និងប្រភពនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកគេ។
ព្រះវិញ្ញាណនិងសាសនាចក្រ
យ៉ូហានបាទីស្ទបាននិយាយថា ព្រះយេស៊ូវនឹងធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកមនុស្សដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (ម៉ាកុស 1,8) វាបានកើតឡើងនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបានប្រទានកម្លាំងថ្មីដល់ពួកសិស្ស (កិច្ចការ 2)។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងភាសានិយាយដែលប្រជាជននៃជាតិសាសន៍ដទៃយល់ផង (ខ.៦) ហើយអព្ភូតហេតុស្រដៀងគ្នានេះបានកើតឡើងនៅពេលខុសៗគ្នានៅពេលដែលសាសនាចក្ររីកចម្រើន (កិច្ចការនៃពួកសាវក 10,44-46; ១២9,1-6) ប៉ុន្តែវាមិនត្រូវបានគេនិយាយថាអព្ភូតហេតុទាំងនេះកើតឡើងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដែលបានរកឃើញផ្លូវរបស់ពួកគេទៅកាន់ជំនឿគ្រីស្ទាននោះទេ។
ប៉ុលបាននិយាយថា អ្នកជឿទាំងអស់ត្រូវបានបង្កើតឡើងជារូបកាយតែមួយ គឺក្រុមជំនុំ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (1. កូរិនថូស ១2,13) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រទានដល់អ្នករាល់គ្នាដែលជឿ (កាឡាទី 3,14) មិនថាអព្ភូតហេតុបានកើតឡើងឬអត់ អ្នកជឿទាំងអស់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជនៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាមិនចាំបាច់ក្នុងការស្វែងរក និងសង្ឃឹមសម្រាប់អព្ភូតហេតុជាក់លាក់ណាមួយ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាមនុស្សម្នាក់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជនៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះទេ។
ព្រះគម្ពីរមិនតម្រូវឲ្យអ្នកជឿទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកជឿគ្រប់រូបត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបន្តបន្ទាប់ (អេភេសូរ 5,18) ដូច្នេះអ្នកអាចឆ្លើយតបទៅនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ។ ទំនាក់ទំនងនេះកំពុងបន្ត និងមិនមែនជាព្រឹត្តិការណ៍តែមួយទេ។ ជាជាងស្វែងរកអព្ភូតហេតុ យើងគួរតែស្វែងរកព្រះ ហើយឲ្យគាត់សម្រេចថាតើអព្ភូតហេតុកើតឡើងនៅពេលណា។ ប៉ុលភាគច្រើនពិពណ៌នាអំពីអំណាចរបស់ព្រះមិនមែនតាមរយៈអព្ភូតហេតុខាងរូបកាយដែលកើតឡើងនោះទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈការផ្លាស់ប្តូរដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស ដូចជាក្តីសង្ឃឹម សេចក្តីស្រឡាញ់ ការអត់ធ្មត់ ការបម្រើ ការយោគយល់ ការស៊ូទ្រាំការរងទុក្ខ និងការអធិប្បាយដោយក្លាហាន (រ៉ូម 15,13; 2. កូរិនថូស ១2,9; អេភេសូរ 3,7; ១៦–១៨; កូល៉ុស 1,11; ២៨–២៩; 2. ធីម៉ូថេ 1,7-ទី៨)។ អព្ភូតហេតុទាំងនេះផងដែរ យើងអាចហៅថាអព្ភូតហេតុខាងរូបកាយ ពីព្រោះព្រះបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់មនុស្ស។ កិច្ចការរបស់ពួកសាវកបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណបានជួយក្រុមជំនុំរីកចម្រើន។ ព្រះវិញ្ញាណបានអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សចែកចាយ និងថ្លែងជាសាក្សីអំពីព្រះយេស៊ូវ ( កិច្ចការនៃសាវក 1,8) ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យពួកសិស្សផ្សាយ (កិច្ចការ 4,8, ៤.៥១២.០០០; 6,10) គាត់បានផ្ដល់ការណែនាំដល់ភីលីព ហើយក្រោយមកបានលើកគាត់ឡើង ( កិច្ចការ 8,29; ៣៩). ព្រះវិញ្ញាណបានលើកទឹកចិត្តដល់សាសនាចក្រ ហើយបានបង្កើតអ្នកដឹកនាំ ( កិច្ចការ 9,31; ២០.២៨)។ គាត់បាននិយាយទៅកាន់ពេត្រុស និងសាសនាចក្រនៃក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ( កិច្ចការ 10,19; 11,12; 13,2) គាត់បានធ្វើការនៅក្រុង Agabus ពេលគាត់បានប្រមើលឃើញពីទុរ្ភិក្ស ហើយបាននាំប៉ូលឲ្យរត់គេចខ្លួន (Acts of the Apostles 11,28; 13,9-១០). គាត់បានដឹកនាំប៉ុល និងបាណាបាសតាមផ្លូវរបស់ពួកគេ (កិច្ចការ ១3,4; 16,6-៧) ហើយបានបើកការប្រជុំរបស់ពួកសាវ័កនៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីសម្រេចចិត្ត (កិច្ចការ ១5,28) គាត់បានចាត់ប៉ុលទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានព្រមានគាត់ (កិច្ចការ 20,22:23-2; 1,1១). សាសនាចក្រមាន ហើយរីកចម្រើនតាមរយៈការធ្វើការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងអ្នកជឿ។
វិញ្ញាណសព្វថ្ងៃនេះ
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ចូលរួមក្នុងជីវិតរបស់អ្នកជឿសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
- ទ្រង់នាំយើងទៅរកការប្រែចិត្ត ហើយប្រទានជីវិតថ្មីដល់យើង (យ៉ូហាន ១6,8; 3,5-6)
- ទ្រង់គង់នៅក្នុងយើង បង្រៀនយើង និងណែនាំយើង (1. កូរិនថូស 2,10-២១; យ៉ូហាន ១4,16-17,26; រ៉ូម៉ាំង 8,14)
- ទ្រង់បានជួបយើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ការអធិស្ឋាន និងតាមរយៈគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត ទ្រង់ជាវិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញា ហើយជួយយើងឲ្យមើលទៅលើអ្វីៗដោយចិត្តក្លាហាន សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង (អេភ.1,17; 2. ធីម៉ូថេ 1,7)
- ព្រះវិញ្ញាណកាត់ស្បែក ញែកជាបរិសុទ្ធ និងផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់យើង ( រ៉ូម 2,29; អេភេសូរ 1,14)
- ព្រះវិញ្ញាណបង្កើតសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងផលនៃសេចក្ដីសុចរិតក្នុងយើង (រ៉ូម5,5; អេភេសូរ 5,9; កាឡាទី 5,22-23)
- ព្រះវិញ្ញាណដាក់យើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយជួយយើងឱ្យយល់ថា យើងជាកូនរបស់ព្រះ (1. កូរិនថូស ១2,13រ៉ូម 8,14-16)
យើងត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះដោយវិញ្ញាណ (ភី3,3; 2. កូរិនថូស 3,6; រ៉ូម៉ាំង 7,6; 8,4-៥). យើងព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តគាត់ (កាឡាទី 6,8) នៅពេលដែលយើងត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់ប្រទានជីវិត និងសន្តិភាពដល់យើង (រ៉ូម 8,6) តាមរយៈទ្រង់ យើងអាចចូលទៅកាន់ព្រះវរបិតា (អេភេសូរ 2,18) ទ្រង់ជួយយើងក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយក្រោកឈរជំនួសយើង (រ៉ូម 8,26-១០) ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ប្រទានអំណោយខាងវិញ្ញាណដល់យើងដែរ។ ទ្រង់ប្រទានអ្នកដឹកនាំសម្រាប់សាសនាចក្រ ( អេភេសូរ 4,11) មនុស្សដែលធ្វើកិច្ចការសប្បុរសធម៌ជាមូលដ្ឋានក្នុងព្រះវិហារ (រ៉ូម ១2,6-៨) និងអ្នកដែលមានជំនាញពិសេសសម្រាប់កិច្ចការពិសេស (1. កូរិនថូស ១2,4-១១). គ្មាននរណាម្នាក់មានអំណោយគ្រប់យ៉ាង ហើយមិនមែនអំណោយទាំងអស់ត្រូវបានផ្តល់ដល់អ្នករាល់គ្នាទេ (ខ 11-28)។ អំណោយទាំងអស់ ខាងវិញ្ញាណ ឬអត់ គួរតែត្រូវបានប្រើសម្រាប់ការងារទាំងមូល - សាសនាចក្រទាំងមូល (1. កូរិនថូស ១2,7; 14,12) អំណោយនីមួយៗមានសារៈសំខាន់ (1. កូរិនថូស ១2,22-១០) ។
រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ យើងបានទទួលតែផលដំបូងនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សន្យានឹងយើងច្រើនទៀតសម្រាប់អនាគត (រ៉ូម 8,23; 2. កូរិនថូស 1,22; 5,5; អេភេសូរ 1,13-១០) ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះធ្វើគឺធ្វើដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ ប៉ុលលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យរស់នៅក្នុង និងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (កាឡាទី 5,25; អេភេសូរ 4,30; 1. ថែស្សាឡូនីច 5,19) ដូច្នេះ ចូរយើងស្តាប់នូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានបន្ទូល។ ដ្បិតពេលដែលគាត់និយាយ ព្រះក៏មានបន្ទូល។
ដោយម៉ៃឃើលម៉ូរីសុន